W zdecydowanie innej odmianie niż dzisiaj (siedmioosobowej), piłka ręczna (jedenastoosobowa), narodziła się w 1918 roku w podkaliskim Szczypiornie. Wtedy Polska po ponad 120 latach odzyskiwała niepodległość. Wtedy też na naszych ziemiach zaczęto grać w szczypiorniaka. W Wielkopolsce ta dyscyplina liczy już sobie ponad 80 lat. Przed II wojną światową nasz region bardzo mocno liczył się w krajowej rywalizacji.
Od 1929 roku w kraju rywalizowano o medale mistrzostw Polski. W żeńskiej hazenie doskonale radziła sobie poznańska Warta, która w 1930 roku została wicemistrzem Polski.
Wielkopolskich, poznańskich sukcesów nie brakowało w rywalizacji mężczyzn. W 1931 roku w mistrzostwach Polski drużyn 11-osobowych Warta Poznań zdobyła srebrny medal. W tym okresie największe sukcesy odnosiła drużyna KPW Poznań. W 1935 roku ekipa wywalczyła srebro, przegrywając jedynie z Pogonią Katowice. W następnym roku był brązowy medal, natomiast w 1937 roku zespół KPW po zwycięstwach z AZS Lwów 3:1 i Pogonią Katowice 3:1, został mistrzem Polski!
Po zakończeniu wojny, działacze piłki ręcznej przystąpili do odbudowy tej dyscypliny sportu. W pierwszych powojennych mistrzostwach Polski w "jedenastce" w 1946 roku, tytuł mistrza Polski zdobył KKS Poznań (dawniej KPW). W składzie byli wspomniani wyżej znakomici koszykarze: Florian Grzechowiak, Zbigniew Kasprzak i Janusz Patrzykont oraz bramkarz Konrad Tomiak. Ekipę stanowili też: Edward Adamczyk, Birkfelner, Ciupryk, Gałka, Górecki, Marian Hoffman, K. Jakubowski, Edward Jarczyński i Zdzisław Kasprzak. W następnym 1947 roku KKS Poznań wywalczył tytuł wicemistrza Polski, przegrywając z AKS Chorzów.
Lata 50. nie były zbyt budujące dla piłki ręcznej. Liczne w tym okresie zmiany i reorganizacje doprowadziły wreszcie do usamodzielnienia się piłki ręcznej, która do tej pory funkcjonowała wspólnie z koszykówką i siatkówką. Dzięki klubowi AZS Poznań, piłka ręczna praktycznie przetrwała w Wielkopolsce ten najtrudniejszy okres. Pod koniec lat 50. liczyła się już tylko "siódemka". W krajowych rozgrywkach w lidze państwowej startowały dwa zespoły z Wielkopolski AZS Poznań (w latach 1958-1960) oraz KS Start Gniezno (1959-1960), ale bez większych sukcesów.
Od 1962 roku na szczeblu centralnym startował WKS Grunwald Poznań. W sezonie 1969/70 Grunwald sięgnął po pierwszy, brązowy medal w mistrzostwach Polski. Ale największy sukces przyszedł w rozgrywkach 1970/71, kiedy Grunwald wywalczył mistrzostwo Polski. Spośród 28 spotkań, wojskowi wygrali 19, a przegrali tylko sześć i zdobyli złote medale. Drużyna występowała wtedy w składzie: Henryk Rozmiarek, Eugeniusz Pągowski, Stanisław Baśkiewicz, Zbigniew Dybol (został królem strzelców krajowych rozgrywek, zdobył 133 bramki), Pawel Dyzman, Lesław Ganske, Włodzimierz Górny, Andrzej Jakubowski, Stanisław Jarzyński, Włodzimierz Kozłowski, Zbigniew Kuleczka, Bolesław Olejniczak, Piotr Olewiński i Stanisław Zieliński. Trenerem ekipy był Aleksander Wiecanowski.
W następnym sezonie był tytuł wicemistrza Polski oraz Puchar Polski (potem też w latach 1979 i 1980). Grunwald należał w tym okresie zdecydowanie do najlepszych w kraju. W dekadzie lat 70. w reprezentacji Polski (mistrzostwa świata i igrzyska olimpijskie), regularnie występowali: bramkarz Grunwaldu Henryk Rozmiarek (brąz w Montrealu 1976) oraz skrzydłowy Zbigniew Dybol. W 1978 roku w reprezentacji zagrał też rozgrywający Jerzy Kuleczka.
Ostatni jak do tej pory, srebrny medal, Grunwald zdobył w 1991 roku. Kiedy kibice doczekają się kolejnego?
Chyba trzeba będzie na niego jeszcze trochę poczekać. Po Metalplaście Oborniki (w latach 1999-2002), występującym w ekstraklasie, w tym roku awansu do krajowej elity doczekała się Nielba Wągrowiec. Pod wodzą trenera Jacka Okpisza historyczny awans wywalczyli: Adrian Konczewski, Radosław Gebler, Marcin Głębocki, Jacek Szulc, Łukasz Gierak, Bartosz Witkowski, Dawid Przysiek, Sebastian Bukowski, Błażej Kwiatkowski, Dawid Borek, Mieszko Kaczor, Paweł Popławski, Michał Janusiewicz, Marcin Siódmiak.
W ostatnich 20 latach Wielkopolska nie odgrywała tak znaczącej roli w polskiej piłce ręcznej, na jaką zasługuje. Na pewno jednak nasz region, dzięki dobrej pracy z dziećmi i młodzieżą, pozostał wylęgarnią talentów. To przecież w wielkopolskich klubach wychowali się podstawowi zawodnicy reprezentacji seniorów i medaliści dwóch ostatnich mistrzostw świata w Niemczech (2007 - srebrny medal) i Chorwacji (2009 - brąz): Marcin i Krzysztof Lijewscy oraz Bartłomiej Jaszka z Ostrovii Ostrów Wielkopolski, Bartosz i Michał Jureccy z Tęczy Kościan oraz Artur Siódmiak z Nielby Wągrowiec. Oby jak najszybciej w wielkopolskich klubach wychowali się ich godni następcy.
Sztandar na jubileusz
Dzisiaj o godzinie 11 w poznańskim Muzeum Archeologicznym, Wielkopolski Związek Piłki Ręcznej, obchodzący 80-lecie istnienia, otrzyma sztandar, ufundowany przez Miasto Poznań.
Sztandar został wykonany przez Małgorzatę Czarniecką. Członkami pocztu sztandarowego będą byli piłkarze ręczni: Beata Dobak-Urbańska, wielokrotna reprezentantka Polski, Zbigniew Dybol - olimpijczyk z Monachium oraz Henryk Rozmiarek - trzykrotny olimpijczyk i brązowy medalista igrzysk w Montrealu 1976.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
