Agnieszka Kąkolewska, kapitan reprezentacji siatkarek odwiedziła swoje następczynie w Enei Energetyku Poznań. Odebrała też pamiątkowy medal

– Zawsze to podkreślam, że pierwsze kroki w siatkówce stawiałam w tym klubie. Było to w 2004 r. Cieszę się, że od tego czasu wszystko się w nim zmieniło, począwszy od zespołu seniorek, a skończywszy na nowej wykładzinie w hali przy ul. Bukowskiej. Serce się raduje, kiedy się patrzy, że młodzież tak chętnie przychodzi na siatkarskie treningi. Mam nadzieję, że te 12-latki, z którymi się dziś spotykam, kiedyś pójdą moim śladem i mojej koleżanki z kadry, Marleny Pleśnierowicz – podkreśliła była zawodniczka włoskich klubów Pomi Casalmaggiore i Savino Del Bene Scandicci.

Gospodarze spotkania nie kryli też dumy z faktu, że odwiedziła ich wychowanka.

Zobacz też: Agnieszka Kąkolewska: Włosi zostali zaskoczeni epidemią koronawirusa

– Oczywiście, że jesteśmy dumni z tego, że Agnieszka siatkarskiego abecadła uczyła się u nas i z tego, że identyfikuje się ze swoim pierwszym klubem – mówił Rober Rakowski.

Prezes Enei Energetyka wspominał, że za czasów Kąkolewskiej klub był na innym pułapie rozwoju.

– Dziewczynki pytały mnie o kadrę, o występy we włoskiej Serie A i o to, czy odczuwałam stres w ich wieku. To ostatnie pytanie było dla mnie bardzo zaskakujące. Jako juniorka odbierałam wszystko wokół mnie jako zabawę, może dlatego, że wówczas nie grałyśmy o medale mistrzostw Polski. Teraz jest inaczej. Juniorki Enei Energetyka właśnie wróciły z mistrzostw Polski z brązowymi medalami. W dorosłej siatkówce zdarzało mi się stresować, zwłaszcza w meczach w Turcji, gdzie kibice reagują bardzo emocjonalnie – dodała Kąkolewska.

Środkowa reprezentacji po dwóch sezonach spędzonych w Italii postanowiła wrócić do kraju. Od nowego sezonu będzie występować w zespole mistrza kraju, Chemiku Police.

– Jako mała dziewczynka nie miałam takich marzeń jak gra z orzełkiem na piersi czy występy w najlepszej lidze świata. Byłam jednak w niej dwa lata i stwierdziłam, że poszukam czegoś nowego. Może uda mi się sięgnąć po tytuł mistrzyni Polski. Poza tym wyprawa na Półwysep Apeniński wymaga też poświęcenia, zwłaszcza od takiej osoby jak ja, która ceni więzi rodzinne, kontakty ze znajomymi i możliwości rozmowy w języku polskim – zauważyła mierząca 191 cm siatkarka.

W tym roku nie będzie ona brała udziału w zgrupowaniach biało-czerwonych.

– Takie są uzgodnienia z selekcjonerem Jackiem Nawrockim. Mamy specyficzny rok bez Ligi Narodów i innych ważnych imprez, więc szansę dostały mniej ograne w kadrze zawodniczki. Po ostatnim dwumeczu z Czeszkami widać jednak, że mamy mocne zaplecze i dużą konkurencję w kadrze. Z siatkówką nie wzięłam jednak rozbratu, bo 13 lipca rozpoczynam już przygotowania do sezonu ligowego z Chemikiem. Cieszę się, że szybko wrócę do Wielkopolski, bo w połowie września będziemy grały z koleżankami o Superpuchar Polski w Szamotułach – stwierdziła Kąkolewska.

W czasie takiej wizyty sentymentalnej nie można było nie zapytać naszej siatkarskiej gwiazdy o ewentualny powrót w przyszłości do swojego rodzinnego miasta i macierzystego klubu.

– Śledzę regularnie występy Enei Energetyka w I lidze. W pierwszym sezonie gry we Włoszech nawet znalazłam czas, żeby pojawić się na jednym z jego spotkań. Cieszę się, że głośno mówi się już o tym, że poznański klub za kilka lat może grać w ekstraklasie. Wszystko idzie w tym kierunku i niewykluczone, że za jakiś czas znów będę mogła reprezentować jego barwy. Gdyby tak się stało, byłoby to na pewno takie spięcie klamrą mojego całego siatkarskiego życia – zakończyła kapitan reprezentacji.

Chcesz skontaktować się z autorem informacji? [email protected]