Aktywna integracja pozwala odnaleźć się na rynku pracy mimo ograniczeń

Stopa bezrobocia w województwie wielkopolskim wynosząca 2,8 proc. może napełniać optymizmem. Jednak ten medal ma swoją ciemną stronę. To ponad 45 tysięcy osób, które - mimo dobrej sytuacji - nie znalazły dotąd zatrudnienia. Do tego dochodzi rzesza osób, których statystki bezrobocia nie ujawniają. To ci, dla których praca oznaczałaby odmianę losu: osoby z niepełnosprawnościami, zmagające się z nałogami czy z kwalifikacjami, które przestały być na rynku potrzebne.

To właśnie do nich kierowane są projekty w ramach działania „Aktywna integracja”. Liczba dotowanych z WRPO 2014+, które zostały zrealizowane i wciąż jeszcze trwają jest imponująca: 248. Dotacje dla nich wyniosły 238 mln zł.

- W ramach realizowanych projektów do końca 2019 roku wsparciem objętych zostało ponad 16 tys. osób. I to jest nasz największy sukces - informuje Barbara Kwapiszewska, dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy. - Ich uczestnicy to osoby najbardziej oddalone od rynku pracy, które do tego, aby uzyskać zatrudnienie potrzebują przede wszystkim aktywizacji społecznej, a dopiero w następnej kolejności aktywizacji zawodowej.

Uczestnicy projektów korzystają więc ze wsparcia psychologa, pracownika socjalnego itp., dopiero w później przechodzą szkolenia zawodowe czy korzystają ze staży.

Wyjść poza ograniczenia

W ramach „Aktywnej Integracji” fundacja AKME realizuje projekt pt. „Nasz Klub Integracji Społecznej”. W ramach projektu, który rozpoczął się w czerwcu 2018 roku i potrwa do maja bieżącego roku, 90 osób z niepełno-sprawnościami skorzystało lub skorzysta z wsparcia psychologicznego, zajęć integracyjnych, doradztwa zawodowego i staży, a także pomocy w dalszym poszukiwaniu pracy.

- Ten projekt od początku nie szczędził nam wyzwań - mówi Grzegorz Wojtanowski, jego koordynator. - 100 procent uczestników to osoby z różnego rodzaju niepełnosprawnościami, musieliśmy więc bardzo zindywidualizować działania.

Konieczne było między innymi takie organizowanie zajęć, by przynajmniej w kluczowych mogli brać udział także uczestnicy, którzy z powodów zdrowotnych nie mogą opuszczać na zbyt długo domu. Innym wyzwaniem okazał się dojazd na zajęcia.

- Rozwiązaliśmy i ten problem. Trzeba jednak pamiętać, że w wielu przypadkach wykluczenie transportowe jest barierą nie do pokonania - podkreśla Grzegorz Wojtanowski.

Dla uczestników projektu płatny staż był niejednokrotnie pierwszą w życiu możliwością zarobienia pieniędzy i próbą odnalezienia się w rzeczywistości zawodowej.

- Przyczyny są złożone - mówi Wojtanowski. - Nie ulega wątpliwości, że sytuacja osób z niepełnosprawnościami na rynku pracy jest trudna, zwłaszcza dotyczy to osób z niepełno-sprawnością intelektualną. Jednak przy odpowiednim przygotowaniu, z udziałem trenera pracy wiele z nich jest w stanie dobrze sprawdzić się w rolach zawodowych, nie tylko zarabiać, ale też odnaleźć w ten sposób drogę samorealizacji. Niestety, zdarza się też, że przed próbami zarobkowania powstrzymuje fałszywe przekonanie, że praca i pobieranie renty się wykluczają. Z całą mocą powtarzam wszędzie - można pracować i jednocześnie otrzymywać rentę.

Ile osób będzie to robić? - Cudu nie będzie - twierdzi Wojtanowski. - Sądzę jednak, że z całej grupy 10-15 osób ma realne szanse pracować .

Z korzyścią dla obu stron

Troje uczestników projektu odbywało staż w Studenckim Stowarzyszeniu Pomocy Niepełnosprawnym.

- Pracowali zdalnie - wyjaśnia Agata Wojciechowska, która sprawowała nad nimi opiekę podczas stażu. - Dzięki ich pracy uzupełniliśmy zaległości w mediach społecznościowych, zrobiliśmy mapę aktywności, prowadziliśmy bloga. Szybko okazało się, że idzie to bardzo sprawnie i choć na początku obawiałam się czy zdalna pomoc w pracy wystarczy, szybko przekonałam się, że obawy były niepotrzebne. Dla takiego stowarzyszenia jak nasze - wyłącznie wolontariackiego - to wielka wartość. Staż się skończył. Na razie żadna z osób nie pracuje, ale jakieś propozycje się pojawiały, więc mam nadzieję, że to się zmieni - mówi Agata Wojciechowska.