Bambrzy, Hazacy czy Tośtoki. Poznaj grupy regionalne zamieszkujące Wielkopolskę

Bambrzy

Nazwą tą – jak podaje Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu – określani są potomkowie kolonistów niemieckich przybyłych do podpoznańskich wsi od początku XVIII w. z okolic Bambergu w Bawarii, których sprowadziły władze Poznania w celu zasiedlenia miejskich wiosek, zniszczonych działaniami wojny północnej oraz wyludnionych w wyniku szalejących epidemii.

– Pierwsi osadnicy, którzy musieli być katolikami, pojawili się w 1719 r. i zamieszkali w Luboniu. Następni przybysze w ciągu 1 połowy XVIII w. zasiedlili Dębiec i kolejno: Rataje, Jeżyce, Wildę, Winiary, Żegrze – wioski, które w 1 połowie XX w. włączone zostały do miasta jako dzielnice Poznania (Wilda i Jeżyce w 1900 r.; Dębiec, Winiary, Rataje w 1925 r.; Żegrze w 1940 r.).

Jak czytamy dalej, Bambrzy pojawili się również i w innych terenach Wielkopolski, np. w okolicach Tłokini Kościelnej k. Kalisza, a ludność ta uległa szybkiej asymilacji w polskim środowisku, zachowując jednak poczucie tożsamości swojej grupy.

– Kontakty z Polakami, rola polskiego Kościoła, polskiej szkoły oraz wyraźny brak tendencji izolowania się grup Bambrów, wszystko to spowodowało szybkie przyjęcie języka polskiego oraz stopniowe adaptowanie elementów polskiej kultury. Dodać należy, że szybki zanik używania języka niemieckiego przez kolonistów spowodowany był jego bawarskim dialektem, w dużym zakresie niezrozumiałym dla ludności niemieckiej pochodzenia pruskiego, dominującej w Poznaniu. Uważa się, że już na początku XIX w. Bambrzy stanowili polską grupę etnograficzną. (źródło: regionwielkopolska.pl)