Brutalne zabójstwo Gosi ze Stęszewa. Jej ciała nie odnaleziono, ale sprawcę skazano na dożywocie

Kryminalny Poznań zna różne historie. Ta jest wyjątkowa, bo przeczy zasadzie: „nie ma ciała, nie ma zbrodni”. Ciała Gosi Stankowskiej szukano w wodach i rozlewiskach Warty, w stawach, w lesie, z lądu i helikopterem z powietrza. Bez skutku. Mimo to poznańska Prokuratura Okręgowa uznała, a potem sąd to potwierdził, że Gosia nie żyje. Została zamordowana, jak wynika z prawomocnego wyroku, przez chłopaka swojej przyjaciółki - Sebastiana Sobalę. Co zdecydowało o takim finale głośnego procesu?

Poznaniak Kajeten P. brutalnie zamordował lektorkę języka włoskiego - zobacz film

22-letnia Gosia ze Stęszewa zniknęła 22 grudnia 2000 roku. Miała wrócić do domu, by pomóc mamie w przygotowaniach do świąt. A po świętach wraz z przyjaciółką wyjechać do Barcelony. Odbywało się tam spotkanie wspólnoty z Taizé. Dziewczyny wspólnie z kościelną wspólnotą miały przywitać Nowy Rok w stolicy Katalonii.

Właśnie planowany wyjazd do Barcelony miał stać się motywem zbrodni. I zazdrość. A może po prostu chęć pokazania, kto tu rządzi.

W dniu zaginięcia Gosia wyszła z pracy w banku w Poznaniu. Tam miał ją zaczepić jej znajomy – Sebastian Sobala. Był chłopakiem jej bliskiej koleżanki. Obie miały razem jechać do Barcelony. Sobala, jak później uznali śledczy, był zazdrosny o przyjaźń dziewczyn. Wkurzył się, gdy dowiedział się, że jego dziewczyna woli jechać z Gosią na Sylwestra do Barcelony niż zostać z nim w Poznaniu i pójść na dyskotekę kończącą 2000 rok.

Czytaj też: Szantażowali poznańskich gejów. Czy na koncie mieli także zabójstwo dyrektora z poznańskiego NFZ, który nie wstydził się swojej orientacji?

Pod bankiem Sobala miał poprosić Gosię o podwiezienie. Był razem z kolegą – Ryszardem Jęchem. Po chwili we trójkę wsiedli do jej cinquecento. Samochód odnaleziono potem w lesie niedaleko Rogalina. Auto było spalone. Ale po Gosi nie było żadnego śladu. Po sprawcach jej zniknięcia również. Sebastian Sobala oskarżony później o zabójstwo, początkowo włączył się w poszukiwania Gosi. Był nawet w jej domu. Został zatrzymany 13 stycznia 2001 roku, trzy tygodnie po zniknięciu młodej kobiety. W ręce policji wpadł również jego kolega Ryszard. Policję doprowadził do nich między innymi telefon Gosi, który po jej zniknięciu nabyła inna osoba, niezamieszana w zbrodnię.

Czytaj też: Członek bojówki Lecha Poznań został oskarżony o udział w gwałcie na mężczyźnie, przy użyciu wibratora

Poznańskiej policji bardzo zależało na ustaleniu, gdzie jest ciało Małgosi. Po zatrzymaniu przycisnęli Sobalę i Jęcha. Jeden z policjantów opowiadał nam później, że nikt się z nimi nie patyczkował, że spuszczono im manto. Obaj początkowo przyznali się do zbrodni. Opowiedzieli ze szczegółami, co się stało. Miało to wyglądać tak: Gosię wywieźli pod Poznań, zamknęli w starym warsztacie. Brutalnie pobili. Sobali, niezadowolonemu z faktu, że Gosia wcześniej „zabierała” mu jego dziewczynę, że spędzały ze sobą za dużo czasu i chciały jechać do Barcelony, puściły wszelkie hamulce. Chwycił do ręki nóż i ugodził ją w szyję. Dziewczyna zmarła na jego oczach. Ciało zawinęli w dywan i wrzucili do Warty. Jej samochód, odnaleziony potem w lesie przez przypadkowe osoby, spalili.

Czytaj też: W poznańskim szpitalu prowadzono nielegalne eksperymenty na pacjentach? Prokuratura zaczęła badać zgony pacjentów

Po złożeniu takich wyjaśnień, po podpisaniu protokołów, Sobala i Jęch skarżyli się później na pobicie w komisariacie. Wskazywali na obrażenia na swoich ciałach, wzywali świadków rzekomego pobicia. Ale prokuratura nie uwierzyła w wersję, że siłą zmuszono ich do przyznania się. Uznała, że Sobala to bezwzględny typ, zdolny do zbrodni, maskujący swoje prawdziwe oblicze.

Rozpoczęło się żmudne poszukiwanie kolejnych dowodów. Metr po metrze przeszukano piwnicę w Komornikach, w której uwięziono Gosię. Szukano śladów jej krwi. Skoro zginęła od ciosu nożem w szyję, musiały zostać ślady. Okazało się jednak, że jest ich niewiele. Tyle co nic. Sobala miał wylać ropę na podłogę i ściany. Nawet gdy znaleziono wielką plamę, nie można było ustalić, że to właśnie krew zamordowanej Gosi.

Przełomem dla śledczych okazała się framuga drzwi i niewielki ślad krwi na niej. Biegli uznali później, że może być to krew Gosi, ale ze stuprocentową pewnością tego nie stwierdzili.

- Opinie biegłych zazwyczaj są oparte na pewnym przypuszczeniu, na przyjęciu prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzenia

– mówił nam po latach prokurator Roman Szymanowski, prowadzący śledztwo w sprawie zabójstwa. I wtedy, gdy wyjaśniał sprawę, i po wydaniu wyroku, był przekonany, że Sobala zabił.

Dokładnie sprawdzono także teren, gdzie miały zostać ukryte zwłoki 22-latki. Policja zleciła specjalistom przeszukanie odcinka Warty od Rogalinka do mostu na ul. Hetmańskiej w Poznaniu. Według początkowych wyjaśnień Sobali, właśnie w Rogalinku mieli wrzucić ciało do rzeki. Od lutego do marca 2001 roku płetwonurkowie szukali ciała w zimnej rzece. Pracowali na odcinku 19 km. Ich poszukiwaniami kierował Paweł Sowisło, były prokurator, potem adwokat. Przekonywał on, że biorąc pod uwagę charakterystykę dna i koryta Warty na tym odcinku, niemożliwe jest przemieszczenie się zwłok poza obszar objęty penetracją. Wskazywał, że należy zweryfikować wersję śledztwa, że ciało wrzucono do wody w Rogalinku.

Czytaj też: Poznański nekrofil zabijał kobiety i wykopywał zwłoki z grobów. Chciał zaspokoić swoje fantazje sekualne

Innego zdania był z kolei prof. Adam Choiński, hydrolog z poznańskiego UAM. Wskazywał, że w tamtym czasie stan rzeki po zimie był wysoki, Warta miała większą siłę transportową, ciało mogło popłynąć dalej.

Ciała Gosi nigdy w rzece nie znaleziono. Podobnie jak w innych miejscach, gdzie szukano śladów: w okolicach stawów na Górczynie, na działce w Komornikach, gdzie była przetrzymywana, na rozlewiskach Warty w Rogalinku, nad jeziorem w Kiekrzu.

Mimo braku ciała, prokuratura wniosła do sądu akt oskarżenia. Sąd przychylił się do jej do ustaleń. W 2004 roku Sobala został prawomocnie skazany na dożywocie. Mimo braku ciała, mimo odwołania przez niego początkowych wyjaśnień, sąd uznał, że jest sprawcą bestialskiego zabójstwa. Jego wspólnik, Ryszard Jęch, dostał tylko 6 lat odsiadki. Sąd uznał, że „jedynie” pomagał w zbrodni.

W 2010 roku Sebastian Sobala skontaktował się z naszą redakcją. Szukał rozmówców również w innych mediach. Bardzo liczył, że dziennikarze napiszą artykuły o jego, jak zapewniał, niesłusznym skazaniu. Wspierali go w tym jego rodzice. Także przyszli do naszej redakcji. Ufali, że ich syn nie jest mordercą. Liczyli, że wkrótce wyjdzie.

Prokuratura zezwoliła na błędny pochówek i nie chce odkręcić sprawy - zobacz wideo:

Ze skazanym na dożywocie Sebastianem Sobalą spotkaliśmy się w poznańskim areszcie śledczym. Ubranego w drelich dla niebezpiecznych przestępców, skutego w kajdanki wprowadzono do niewielkiego, chłodnego pomieszczenia. Widzieliśmy się przez małe okienko. Zaczął opowiadać o sprawie. Zapewniał, że Gosi nie zabił.

- Działałem na zlecenie gangu. Porwałem Gosię i przekazałem temu gangowi, wywieźli ją do burdelu. Niech mi pan pomoże stąd wyjść – oświadczył Sebastian Sobala.

- Komu ją pan przekazał? Jakieś konkrety? - zapytałem.

- Nie mogę tego powiedzieć. Jeśli ujawnię nazwiska tych ludzi, zemszczą się na mojej rodzinie. Muszę chronić bliskich – twierdził Sobala.

Czytaj też: Rzecznik Praw Obywatelskich nie uwierzył w opowieść Sebastiana Sobali w sprawie zbrodni na Gosi ze Stęszewa

Skazanego reprezentował wówczas znany poznański adwokat Andrzej Reichelt. W 2010 roku wysłał w imieniu skazanego pismo do Rzecznika Praw Obywatelskich. Wniosek dotyczył kasacji od prawomocnego wyroku poznańskiego Sądu Okręgowego z 2004 roku. Mecenas Reichelt wskazywał błędy i niekonsekwencję w materiale dowodowym oraz na to, że nie ma ciała i innych twardych dowodów. Wskazywał, że Sobalę zmuszono do przyznania się do winy, a z opinii psychologa wynika, że skazany ma przeciętną odporność na zagrożenie. Dlatego, zdaniem prawnika, nie byłby w stanie ukrywać emocji związanych z tak brutalną zbrodnią. Rzecznik Praw Obywatelskich nie zdecydował się na wniesienie kasacji do Sądu Najwyższego. Uznał, że nie ma podstaw do kwestionowania ustaleń poznańskich sądów. Sprawę uznano za zamkniętą.