Pani recital, jaki w niedzielę zobaczymy w Scenie na Piętrze oraz płyta zatytułowane są „Piosenki do mężczyzny”. To intryguje, bo zwykle mówi się o piosenkach dla mężczyzny albo o mężczyźnie.
Dlatego, że jest to po prostu skierowane do nich, piosenki są formą podania dłoni, zaproszeniem do dialogu, do rozmowy. Nie są pisane dla żadnego konkretnego mężczyzny, ani też nie są o żadnym konkretnym mężczyźnie. Właściwie są to teksty o relacjach męsko-damskich, o tym, co nas dzieli, o różnicach między nami i o powodach nieporozumień. Próbowałam jakoś zdiagnozować i opisać płaszczyzny, na których funkcjonujemy w krótkich formach, jaką jest piosenka, w ramach głównej myśli, czyli poprawiania relacji i porozumienia płci.
Dlaczego te relacje nie zawsze są poprawne? Mężczyźni nie rozumieją kobiet i odwrotnie...
Z powodów bardzo prostych. Nie chcemy się pogodzić z rzeczywistością. Tak mi się wydaje. Jesteśmy trochę zbyt leniwi i powierzchowni, jeśli chodzi o zdobywanie wiedzy wzajemnie o sobie. Nie godzimy się z tym, co jest, tylko wierzymy w nasze wyobrażenia, co jest łatwiejsze, ale jesteśmy wciąż zawiedzeni. Oczekujemy najczęściej od mężczyzn tego, czego oni nie mogą spełnić. Ale jest też oczywiście odwrotnie. Mężczyźni mają swoje potrzeby i wyobrażenia, które z kolei ze strony kobiety nie są do końca możliwe do spełnienia. Wzajemna wiedza o swojej naturze, byłaby podstawą do tego, aby wreszcie zrozumieć, że należy zaakceptować rzeczywistość, a nie żyć iluzjami czy mitem o dwóch połówkach, który nam towarzyszy od dzieciństwa, kiedy to wsłuchiwaliśmy się w bajki. Rzetelna wiedza może nam bardzo pomóc albo zawierzenie swojej intuicji, która może odrzucić schematy i stereotypy i podsunąć właściwe rozwiązania.
Za co ceni Pani mężczyzn?
Zawsze chyba za to, za co ogólnie ludzi. Przede wszystkim za otwartość na wiedzę, otwartość na informację, niezamykanie się na poglądy innych i nietrzymanie się kurczowo ustalonych reguł. Cenię każdego, kto ma szacunek dla drugiej istoty. Spotkałam kilku takich mężczyzn, którzy są po prostu wspaniali i wielcy w swej istocie, nie oceniają pochopnie i zachowują właściwy dystans do świata. Poza tym uwielbiam, gdy ludzie mają poczucie humoru. Jeżeli mężczyzna ma poczucie humoru, to jest gwarancja dobrze spędzonego czasu. Można bawić się rozmową, wymieniać myśli, wartościowo spędzać czas kreując niepowtarzalne sytuacje. Jeśli to się dodatkowo wiąże z tworzeniem, wtedy jest znakomicie. Właściwie wtedy nasze istnienie ma naprawdę sens. Jeśli jest radość z przebywania z drugą osobą, zabawa, zrozumienie i wspólne tworzenie.
„Piosenki do mężczyzny” to Pani ostatni projekt. A czy powstaje może już coś nowego?
Tak i napisałam już sporo nowych utworów, ale nie myślę jeszcze o terminie wydania nowego albumu, ponieważ przytłacza mnie cała logistyka z tym związana. Nie ukrywam, że zwłaszcza kwestia promocji piosenek takich jak moje, jest w naszym kraju bolesna. Niekomercyjna muzyka w zasadzie skazana jest na niebyt lub kilka autorskich programów z niepoddającymi się dziennikarzami muzycznymi. Muszę zebrać trochę siły, żeby po raz ósmy podjąć nierówną walkę. Natomiast w piosenkach z pewnością będzie kontynuacja tematu porozumienia płci i być może kolejna płyta będzie miała taki właśnie tytuł. Jest też cały cykl piosenek o kobietach niepokornych.
A więc tym razem kobieta o kobietach?
O kobietach wybranych z naszej historii i teraźniejszości, nietuzinkowych, wolnych myślą, niezwykłych, utalentowanych, walczących o wolność słowa. A
Rozmawiał
Marek Zaradniak
Agnieszka Chrzanowska, Piosenki do mężczyzny, Scena na Piętrze, ul. Masztalarska 8, 14 lutego, godzina 19, bilety: 45-70 zł
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
