Chcesz przez rok opiekować się małym labradorem? Zostań wolontariuszem Fundacji na Rzecz Osób Niewidomych Labrador Pies Przewodnik

Choć opieka nad szczeniakiem jest bardzo wymagająca, sam proces jest stosunkowo prosty. Pierwszym krokiem jest oczywiście zgłoszenie swojej kandydatury do fundacji i wypełnienie ankiety aplikacyjnej.

Jak można wziąć pod opiekę szczeniaka, który w przyszłości zostanie psem przewodnikiem?

Później na kandydatów czeka szkolenie, podczas którego dowiedzą się, jak opiekować się zwierzęciem, kiedy należ konsultować się ze specjalistami, a także jak współpracować z osobami związanymi z fundacją. Podczas tych spotkań, zainteresowani mają okazję spotkać się z trenerami, czynnymi i doświadczonymi wolontariuszami, a także z osobami niewidomymi.

Wszyscy opowiadają o swoich doświadczeniach związanych z psami przewodnikami. Szkolenie często weryfikuje rzeczywiste możliwości potencjalnego wolontariusza.

Jeżeli ochotnik uzna, że będzie potrafił zaopiekować się małym labradorem przez kolejne kilkanaście miesięcy, wypełnia kolejną ankietę i czeka na przydział psa. Fundacja kupuje psy zazwyczaj dwa razy do roku.

Kto może zostać tymczasowym opiekunem, czyli rodziną zastępczą dla przyszłego psa przewodnika?

Aktualnie zaangażowanych jest 18 wolontariuszy, a kilkanaście dodatkowych osób jest w trakcie szkolenia, choć nie oznacza to, że kandydaci ostatecznie zdecydują się na opiekę. Kto i gdzie może zostać opiekunem? Odpowiedź na to pytanie może być zaskakująca. Dom z ogródkiem na przedmieściach czy na wsi wydaje się idealnym środowiskiem dla wszystkich czworonogów. Jednak jeśli chodzi o psy, które w przyszłości mają pomagać w przemieszczaniu się, sprawa wygląda zupełnie inaczej.

Piotr Buszman - uratował psie serce, choć na co dzień ratuje ludzkie

Idealne warunki do wychowania labradora na przyszłego psa przewodnika to centrum miasta, najlepiej w okolicy ruchliwej okolicy. Każdy opiekun musi się jednak liczyć z tym, że szczeniak wymaga dużo uwagi i wolnego czasu. Każdy wolontariusz opiekujący się przyszłym psem przewodnikiem będzie musiał dwa razy w miesiącu uczestniczyć w szkoleniach indywidualnych i grupowych, a także samodzielnie ćwiczyć z czworonogiem między szkoleniami. Młode psy muszą dwukrotnie poddać się testowi kwalifikującemu do kolejnego etapu szkolenia.

Obowiązkiem wolontariusza jest także dbałość o zdrowie swego podopiecznego, co wiąże się z regularnymi wizytami u lekarza weterynarii. Warto tutaj zaznaczyć, że wszystkie koszty związane z utrzymaniem psa, czyli wyżywienie, wyprawka i opieka weterynaryjna, pokrywa fundacja, ale należy spodziewać się, że wszystkie obowiązki mogą zająć wiele czasu.

Każdy, kto pracuje codziennie i nie może zabrać ze sobą psa, nie powinien podejmować się tego wyzwania. Jeśli jednak istnieje możliwość zabrania psa ze sobą, będzie to idealne środowisko do jego socjalizacji. Ważne jest również częste przemieszczanie się wśród ludzi i komunikacją miejską, gdzie pies będzie mógł nauczyć się odpowiedniego zachowania i obycia z przestrzenią.

Przeciwskazaniem do opieki nad psem z fundacji, mogą okazać się zbyt małe dzieci i niektóre zwierzęta. Przyjmuje się, że dzieci poniżej 5 roku nie są odpowiednim towarzystwem, ponieważ zarówno dziecko, jak i szczeniak wymagają wiele uwagi, a to może być kłopotliwe. Inne zwierzęta mogą być doskonałym towarzystwem dla labradora, ale o tym, czy nasze zwierzę jest odpowiednie, zdecyduje fundacja podczas konsultacji.

Kto nie powinien brać psa pod opiekę?

Nie każdy może być wolontariuszem, wiele osób silnie przeżywa rozstanie z psem, który rozpoczyna kolejny etap szkolenia, przez co nie decydują się na wychowanie kolejnego szczeniaka. Taka postawa nie jest korzystna dla fundacji, bo osoby opiekujące się kolejno kilkoma psami są najbardziej wartościowe.

- Są to zazwyczaj młodzi ludzie, którzy najczęściej formalizują związek, pojawia się dziecko, więc nie mają już czasu na kolejnego psa, albo decydują się na kupno lub adopcję swojego psa. Niektórzy jednak zostają w formie wolontariatu weekendowego albo wspierającego. Wszyscy oni są dla nas bardzo ważni

- mówi Irena Semmler, prezeska zarządu fundacji.

Inne formy pomocy Fundacji na rzecz Osób Niewidomych Labrador? Wolontariusze weekendowi i wspierający

Nie każdy może zdecydować się na opiekę nad zwierzęciem na pełen etat, ale fundacja potrzebuje również tzw. wolontariuszy weekendowych i wspierających. Ich praca polega na wspieraniu stałych opiekunów psów. Wolontariusze weekendowi mogą zająć się psem w momencie, gdy konieczna jest krótkotrwała opieka nad labradorem np. ze względu na wyjazd. Wolontariusze wspierający zaś zupełnie nie zajmują się zwierzętami. Często zajmują się kwestiami technicznymi na mediach społecznościowych, organizują imprezy, spotkania beneficjentów, a także pomagają osobom niewidomym w czasie kwalifikacji w ubieganiu się o psa przewodnika.

Ograniczeniem działalności fundacji są oczywiście również pieniądze, dlatego można ją wspierać przekazując darowiznę lub 1 procent podatku. Koszty działania organizacji są bardzo wysokie, ponieważ wyszkolenie jednego psa to kosz od 40 do 45 tysięcy złotych, a sam zakup szczeniaka to 4 tysiące złotych.

Rodzaje psów przewodników

W tym roku fundacja planuje zakup 6 szczeniąt, które będą szkolone do pracy w charakterze psa przewodnika osoby niewidomej i prawdopodobnie drugie tyle szczeniąt z przeznaczeniem do roli psa asystującego, czyli sygnalizującego atak choroby. Okazuje się, że polskie prawo rozróżnia 4 rodzaje psów asystujących. Pierwszym i prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym w społecznej świadomości jest pies przewodnik, który współpracuje z osobą niewidomą. Te psy spełniają niezwykle istotną rolę, ponieważ pomagają w samodzielnym przemieszczaniu się osobie z dysfunkcją wzroku.

Psy potrafią jednak o wiele więcej, labradory szkolone są również na psy asystujące osobom z niepełnosprawnościami ruchowymi, głuchym lub niedosłyszącym, a także potrafią sygnalizować choroby, takie jak epilepsja czy hipoglikemia. W poznańskim ośrodku szkoli się psy do pracy z osobami z PTSD, czyli z osobami cierpiącymi na zespół stresu pourazowego.

Co się dzieje ze szczeniakami, które nie zostaną przewodnikami?

W procesie szkolenia okazuje się, że nie wszystkie psy będą mogły pracować. Szacuje się, że około 70-80 proc. psów sprawdzi się w pracy doskonale. Co jednak z tymi, które z przyczyn behawioralnych lub zdrowotnych nie zostaną przewodnikami?

- Przykładamy ogromną wagę do zdrowia zwierząt, jeśli cokolwiek jest nie tak - ze wzrokiem, sercem czy stawami, to oddajemy psa do bezpłatnej adopcji, ale w zamian, konieczne jest zobowiązanie się do zapewnienia dożywotniej opieki weterynaryjnej i utrzymania

- tłumaczy Irena Semmler, prezeska zarządu fundacji.

Inaczej jest, gdy na przeszkodzie stają problemy behawioralne. W przypadku labradorów, zwierzęta mają czasem zbyt duży temperament. W takim wypadku, najczęściej kierowane są do innej pracy, np. w straży pożarnej, gdzie temperament jest ogromnie przydatny. Jeśli nie ma takiej możliwości, to fundacja decyduje się albo na sprzedaż, albo na adopcję. Warunkiem jest jednak kastracja, żeby psy nie zostały wykorzystane w hodowli.