Ciszej nad tym pustostanem

Jeśli jednak Platforma nie chce, drażliwego tematu unika niczym diabeł święconej wody. Tak jest ze sprawą Tadeusza Czyżyka i Filipa Kaczmarka. Ten drugi to były szef poznańskich struktur partii.

Czyżyk i Kaczmarek, dwaj dobrzy znajomi, zawarli ze sobą kontrowersyjną transakcję zamiany lokali. Jej przedmiotem stał się wykupiony od miasta, po olbrzymim rabacie, 137-metrowy pustostan. Co prawda Czyżyk, po zleconym audycie, stracił kierownicze stanowisko w MPGM, miejskiej spółce, ale była to kara ze strony przełożonych.

Platforma, do której należą obaj działacze, do dzisiaj nie wyjęła głowy z piasku. Kulturalnie poprosiła Tadeusza Czyżyka, żeby może, łaskawie, sam poprosił o zawieszenie członkostwa. Odmówił, więc cóż biedna PO miała zrobić?

Z kolei Kaczmarek wspaniałomyślnie zrezygnował z kierowania partią i wciąż publicznie twierdzi, że nic się nie stało i jest czysty jak łza... Uczestniczy w spotkaniach PO, dyskusjach nad jej programem. Może więc powinien zostać ekspertem PO od mieszkaniówki? Zna się chłop na rzeczy, ma głowę na karku. Ale działacze chyba na to nie pozwolą. Bo w nieoficjalnych rozmowach przyznają, że stracił u nich zaufanie i politycznie już niewiele dla nich znaczy. Jednocześnie przekonują, że ma piękną opozycyjną kartę, działał w NZS-ie i choć przy sprawie pustostanu potknął się, choć się przewrócił, to nie wolno kopać leżącego. Brawo, cóż za empatia!

Kopać nie musiał też sąd partyjny PO. Tak długo wyjaśniał postawę Kaczmarka ws. pustostanu, aż działacz wnioskujący o jego ukaranie wypisał się z partii. To pozwoliło na umorzenie sprawy z powodów formalnych. Uff, sądowi też się upiekło.