Ethno Port, czyli poznawanie i przenikanie kultur

Świadczyły o tym zarówno tłumy na każdym koncercie, jak i fakt, że wiele osób wybrało się całymi rodzinami.
W cztery dni odbyło się szesnaście koncertów. Słuchaliśmy muzyki inspirowanej polskim i wschodnioeuropejskim folklorem. Przykładem tego pierwszego były propozycje saksofonisty Michała Fetlera i grupy Polmuz, którzy zaprezentowali własne spojrzenie na muzykę z okolic Śremu, Poznania i Pleszewa. Przykładem drugiego propozycje Maniuchy i Ksawerego, którzy przybliżyli muzykę Polesia oraz ukraińskiej grupy Dakhabrakha.
Była muzyka z Bałkanów, czego przykładem był występ rumuńskiej grupy Taraf de Haidoukos. Były też dźwięki dalekiej Północy. W pamięci słuchaczy z pewnością pozostanie występ będącej ikoną norweskich Saamów joikującej wokalistki Mari Boine. Były taneczne dźwięki z Ameryki Południowej, czego przykładem był występ grupy Los Piranas z Kolumbii i dźwięki z Czarnej Afryki, czego przykładem był występ grającego na zachodnioafrykańskiej harfie zwanej korą Ballake Sissoko. W pamięci festiwalowej publiczności pozostanie też z pewnością niezwykle energetyczny występ czeskiej wokalistki i skrzypaczki Ivy Bittovej i zespołu Cikori.
Ethno Port po raz kolejny pokazał, jak ważne jest wzajemne przenikanie się kultur. Ideę tę wcielało w życie trio Lopez/Petrakis/Chemirani, które otworzyło festiwal. Stelios Petrakis pochodzi z Grecji, Efren Lopez jest Hiszpanem, a Bijan Chemirani - choć mieszka we Francji - ma korzenie irańskie. Podobnym przykładem był występ grającego na gitarze slide Hindusa Dabashish Bhattacharya i jednego z najbardziej utalentowanych młodych polskich skrzypków Kacpra Malisza. Niezwykle ważne dla wzajemnego poznawania i przenikania się kultur były też warsztaty dla gitarzystów prowadzone przez Bhattacharyę.
Ciekawe, jaki będzie Ethno Port Poznań za rok. Poprzeczka stoi wysoko.

[email protected]