Inge Lehmann: Duńska geofizyczka i sejsmolog. Poznaj historię jej odkrycia [GOOGLE DOODLE]

Inge Lehmann w 1936 roku odkryła jądro wewnętrzne Ziemi. Dokonała tego obserwując rozchodzenie się fal sejsmicznych z trzęsienia ziemi w południowej części Oceanu Spokojnego. Dunka miała wtedy 48 lat.

Na świat przyszła 13 maja 1888 roku w Kopenhadze. Była córką eksperymentalnego psychologa Alfreda Lehmanna i to właśnie ojcu zawdzięcza największy wpływ na rozwój intelektualny.

Inge Lehmann studiowała matematykę, pracowała w ubezpieczeniach, aż po kilku latach została asystentką geodety Nielsa Erika Norlunda. Ten kazał jej stworzyć obserwatoria sejsmologiczne w Danii i na Grenlandii. W 1928 roku została szefem departamentu sejsmologii w duńskim Geodaetisk Institut.

8 lat później dokonała swojego największego odkrycia - udowodniła, że centrum wnętrza Ziemi składa się z dwóch części: stałego jądra wewnętrznego i płynnego jądra zewnętrznego. Są one oddzielone strefą graniczną, którą nazwano "nieciągłością Lehmann".

W ciągu 2-3 lat jej wnioski przyjęli także inni sejsmolodzy, dalsze prace naukowe zahamował jednak wybuch II wojny światowej.

Po wojnie Inge Lehmann otrzymała wiele prestiżowych nagród, m.in.: Gordon Wood Award (1960), Emil Wiechert Medal (1964), Gold Medal of the Danish Royal Society of Science and Letters (1965), Tagea Brandt Rejselegat (1938 i 1967), William Bowie Medal (1971; jako pierwsza kobieta), Medal of the Seismological Society of America (1977).

Zmarła w wieku 105 lat - 21 lutego 1993 roku.

POLECAMY TEŻ:
Zaćmienie słońca - fakty i mity.

Źródło: Dzień Dobry TVN/x-news