Inwestuj w złoto, czyli młodszy o 20 kilo

To mnie Baba zgasiła. Baba ma pokój prawie obok mojego, w piątkowych wydaniach zawsze swój świat ukazuje i kładzie do głowy, żebym nie nadużywał sformułowania Dziad. Dziada już zastrzegła dla męża swego jedynego. Dobra, stwierdzam oficjalnie: do Dziada mi daleko… Ale skoro już temat przez Babę na baby zszedł…

Do Baby zaszedłem cały szczęśliwy już w poniedziałek. Szczęście nie wiązało się z wygraną w totka, niespodziewanym awansem na błazna, ani też wyjątkowo dobrymi wynikami polskiej gospodarki. Nie uszczęśliwił mnie kurs franka, poranne rozmowy w radio, nie miało również na moje szczęście wpływu żadne umawianie się z żadną misską. Jak głupi do sera cieszyłem się, że nas lubią. Ni mniej, ni więcej. Lubią nas.

Dla ludzi, którzy szczęśliwie czczą wciąż papier bardziej niż Internet - takie małe wytłumaczenie: jest sobie taki portal facebook, na którym - być może dla bardziej nieśmiałych - podstawową metodą wyrażenia swoich pozytywnych uczuć jest wciśnięcie przycisku: lubię to. Sam jestem nieśmiały koszmarnie, więc przycisk ten nadużywam. Na szczęście czytelnicy nie nadużywają i przy informacjach o mordach, wypadkach i innych katastrofach przycisku nie używają. Ale nas - czyli gazetę, która jeść mi daje, lubią. Ostatnio coraz częściej.

Mówię Babie, że lubią. Baba dzieli ze mną radość. Ale mówię Babie, że lubią nas wyjątkowo ładni ludzie. Może mężczyźni ładni nie są, ale ja na mężczyzn jakoś nie patrzę. Ale za to płeć piękna, która nas lubi, to naprawdę piękna płeć.

I tu sam się podłożyłem…
Bo po co ja Babie mówiłem, że skoro ta nasza płeć piękna taka piękna, to ja może jakieś ogłoszenie matrymonialne dam? Ogłoszenie też nie od parady, bo za radą czytelnika. Lub czytelniczki, bo Bóg jeden raczy wiedzieć, kto pod moimi poprzednimi wypocinami dopisał w Internecie: kryzys= trza inwestować w złoto a nie w futro z norek. Ktoś inny jednak dodał zaraz: tak, tak, inwestować w złoto, znaczy obrączkę złotą…

Przejąłem się, bo skoro kryzys, to może jednak warto rozpatrzyć opcje zabezpieczenia przyszłości?
Mówię więc Babie, że nas lubią, że tak masowo, że takie te nasze lubiące śliczne, i że ja może casting na małżonkę zrobię.

Baba łypnęła na mnie spod okularów. Łypnęła złośliwie, trzeba było od razu przejrzeć zamiar i wiać, zanim zacznie mówić. A ja głupi, wyczekałem.

Baba: - Wiesz co, może jednak tego ogłoszenia nie dawaj. Bo nam tych lubiących ubędzie.

Zabolało nawet bardziej, niż podejrzenie, że za sprzedaż mojego auta musiałbym dopłacić…

Baba jednakowoż mądra jest, więc jej posłucham. Zaraz jednak refleksja naszła, że może i fotografie internetowe całej prawdy nie oddają? Bo w końcu kto widział, żeby kobieta dawała zdjęcie brzydszej siebie, na przykład w wersji: właśnie się obudziłam? Toż to nikt nawet nie widział, żeby facet na zdjęciach się chwalił swoim mięśniem piwnym, w pocie czoła hodowanym. Po co nam pan Bóg dał programy graficzne, korekcję czerwonych oczu i pudry na twarz? Znaczy nie nam, a im. Kobietom.

I tak bym sobie trwał w tej słusznej wierze, gdyby nie niepokojące wspomnienie słów kolegi z zaprzyjaźnionej redakcji. Zerknął tylko na twarz, potem na zdjęcie felietonowe, potem jeszcze raz i tak rzecze: - Nie poznałbym cię. Wyglądasz na zdjęciu na ze 20 kilo młodszego.
Przesadził. To było góra 10 kilo temu.

Już widać, że zamiast w złoto, każdy zarobiony grosz inwestuję w siebie. A propos… kolacja czeka.