Kiedy powinniśmy zrobić korektę PIT-u?

Skorygowanie deklaracji polega na złożeniu zeznania korygującego. Obecnie nie ma obowiązku wyjaśniania przyczyny korekty, ale lepiej to zrobić – US będzie ją znał i nie zapyta nas już o to, a my będziemy pamiętali po roku co było przyczyną zmian. Koniecznie pamiętajmy też o tym, by zapłacić zaległy podatek lub zwrócić nadpłatę, jeśli nienależnie ją otrzymaliśmy, wraz z odsetkami wskazanymi przez ustawę Ordynacja podatkowa.

Korektę zeznania robimy jak najszybciej, gdy okaże się, że ustalając wysokość zobowiązania podatkowego pomyliliśmy się. Musimy wypełnić odrębny formularz – nie wolno korygować błędu popełnionego w zeznaniu podatkowym dotyczącym minionego roku w zeznaniu składanym za następne lata podatkowe. Wypełniamy więc nowy formularz PIT zakreślając na pierwszej stronie druku kwadrat „KOREKTA” i składamy zeznanie w odpowiednim urzędzie skarbowym lub wysyłamy je.
Przedawnienie zobowiązania podatkowego następuje z upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku. Obowiązek zapłacenia podatku za 2016 rok wygaśnie wobec tego z upływem 31 grudnia 2022 roku.
Osobie, która na przykład z powodu nieświadomości lub zapomnienia nie skorzystała z jakiejś należnej jej ulgi i poprzestała na rocznym obliczeniu dokonanym przez zakład pracy czy ZUS, wolno złożyć zeznanie dla odzyskania nadpłaty związanej z tą ulgą. W tym czasie można skorygować złożone zeznanie. Korektę może więc uzasadniać nie tylko pomyłką na niekorzyść fiskusa, ale i na własną niekorzyść.

Nie jest natomiast możliwe po 2 maja – ostatecznym tegorocznym terminie złożenia zeznania podatkowego za ubiegły rok – skorzystanie z prawa do wspólnego opodatkowania przez małżonków ani z preferencyjnego opodatkowania przewidzianego dla samotnych rodziców. Wniosek o takie opodatkowanie musi być bowiem zgłoszony w terminie złożenia zeznania. Może on zawierać podpis tylko jednego z małżonków, gdy na przykład drugiego nie ma w kraju, a ten pierwszy otrzymał upoważnienie do złożenia oświadczenia o wspólnym opodatkowaniu.

Do momentu przedawnienia urząd skarbowy ma prawo weryfikować rzetelność naszego zeznania. Dlatego, choć żaden przepis nie nakłada bezpośrednio na podatników obowiązku przechowywania dokumentów stanowiących podstawę do sporządzania zeznania, zwłaszcza rachunków dokumentujących wydatki objęte ulgami, wyjątkiem są księgi podatkowe, warto je przechowywać, dopóki nie minie okres przedawnienia. Zgodnie bowiem z ogólnymi zasadami proceduralnymi, to podatnik w razie wątpliwości musi udowodnić, że miał prawo do ulgi i że poniósł dany wydatek.