Koncert Strachów Na Lachy: Schizofrenia bywa słodka

- Powinni zacząć sprzedawać bilety ulgowe - śmiał się Jarek Sobierajewicz z Eski Rock i coś jest na rzeczy: na sali wypełnionego po brzegi klubu Eskulap dominowały nastolatki. To one domagały się od początku koncertu skocznej "Raissy" - pierwszej polskiej piosenki, w której podmiot liryczny nie owija w bawełnę, tonem niemal rozkazującym zachęcając "Chodź za mną do łóżka". Zanim prośba (o piosenkę oczywiście), została spełniona, młodzi fani dostali porządną lekcję historii, złożoną głównie z piosenek Jacka Kaczmarskiego ("Encore", "Szklana góra", "Walka Jakuba z aniołem").

Nowości? Hitem będzie na pewno żwawy, hipnotyzujący potężnym folkowo-tanecznym rytmem utwór z refrenem w formie hasła "nie warto" i odzewu "nie liczy się". Energia nosi też zespół w takich utworach jak "Twoje oczy lubią mnie" i "Spacer do strefy zero", natomiast najmocniejszym tekstem wydaje się "Chory na wszystko" (zagrany już w bisach). To kolejna piosenka o Polsce tu i teraz - znane już z singla "Żyję w kraju" jest bardziej dosadne.

Świetnym zabiegiem było zagranie jeden po drugim utworów, których refreny idealnie ze sobą korespondują: widownia wspólnie wykrzyczała najpierw: "żyję w kraju, w którym wszyscy chcą mnie zrobić w ch...", by po kilku minutach spuentować "A my nie chcemy uciekać stąd". - Schizofrenia bywa słodka - skomentował ten zabieg Grabaż.

Strachy Na Lachy zmieniają się - słychać, że w zespole znów dochodzi do głosu punkowy duch, a nieustanne pogo pod sceną wprawia muzyków w zadowolenie. W Eskulapie było więc głośno i energetycznie - ofiarą padł niestety mało selektywny śpiew Grabaża, uniemożliwiający pełne zrozumienie nowych tekstów. Sterylne wersje studyjne ukażą się na nowym albumie "Dodekafonia" dopiero za trzy miesiące.