Konkurs Wieniawskiego według pani prezydent

Czy lubi Pani konkursy?
Oczywiście tak (śmiech)! Pracuję w świecie konkursów już 24 lata i podporządkowuję im całe swoje życie, przede wszystkim profesjonalne, ale nie tylko. Mam swoją orkiestrę (Sekretarz Generalny Odense Symphony Orchestra), swój konkurs skrzypcowy i festiwal (Carl Nielsen International Music Competition & Festival w duńskim Odense) oraz mnóstwo pracy w Federacji (WFIMC w Genewie).

Czym są zatem konkursy dla ich uczestników?
Myślę , że w dzisiejszej rzeczywistości konkursy są dla młodych ludzi wspaniałą okazją do zaprezentowania efektów swojej nauki i sztuki. To długi proces podobny do treningu pięknego konia, który w jego końcu może pokazać światu swoje piękno i umiejętności na zawodach. Poza tym występując przed jury możesz pokazać się jej członkom, uzyskać ocenę swych umiejętności. Nie każdemu przecież jest dane wystąpić przed Maximem Vengerovem i uzyskać jego akceptację. Biorąc udział w konkursie młody muzyk może nadto pokazać się publiczności, która prędzej przyjdzie na te swoiste zawody mające posmak sportowy niż na zwykły koncert. No i oczywiście muzyk może w ten sposób budować swoją sławę, nawiązać kontakty umożliwiające kolejne awanse koncertowe, konkursowe, nagraniowe i inne.

Jakie są główne zadania Federacji w materii konkursowej?
Federacja stara się kreować możliwie najlepsze warunki prezentacji dla konkursowiczów. Pilnujemy, by wszystko było zgodne z regulaminem i to w każdym z ponad stu dwudziestu konkursów na całym świecie, które są członkami Federacji. To sprawy generalne z jednej strony, ale i detale takie jak choćby dobór odpowiednich akompaniatorów czy zwykłych informacji bytowych dla uczestników.

Czy konkursy są potrzebne są muzyce?
Sprowadzę rzecz do Konkursu Wieniawskiego. Ten konkurs umożliwia prezentację muzyki tego wielkiej i ważnej postaci, jej badanie, wydawanie, nagrywanie. To nie jest tak, że ktoś gra ją szybciej czy wolniej, głośniej czy ciszej. Ważne jest czy gra piękniej. Konkursy są ważne dla życia muzycznego, bo publiczność zawsze lubiła igrzyska, zawody, porównania. Tym lepiej więc, gdy rzecz dotyczy muzyki, właśnie muzyki klasycznej. Nie do przecenienia jest także aspekt edukacyjny konkursów i prezentowanej na nich muzyki.

Jak w tym światowym kontekście, znajduje Pani Konkurs Wieniawskiego?
Nie mogę oczywiście utworzyć światowego rankingu konkursów. Nie o to zresztą chodzi. Ten konkurs jest bogaty w lata, ma imponującą historię i dorobek. Wykreował wielu wspaniałych skrzypków, stanowiących o rozwoju sztuki wiolinistycznej. To specyficzny konkurs, wspaniały hołd dla tego wielkiego kompozytora i skrzypka. To wyraz troski o ważki repertuar dla muzyki i jej wykonawców. Imponuje też to, że miasto żyje konkursem, także jego mieszkańcy. Podziwu godna jest również publiczność koncertowa, zadziwiająco wyedukowana na długoletniej wszak tradycji.