Od swojego wielkiego powrotu z płytą "Fever" w 2001 roku, Kylie wydawała mi się wzorem gwiazdy pop, która łączyła dopracowany wizerunek z porządnym materiałem. To zresztą mało powiedziane, bo albumy "Fever" i "Body Language" to po prostu klasyki popu - pierwszy to pozbawiony wypełniaczy miks disco i synth popu na kanwie współczesnego dance'u, drugi to nadal jedna z najbardziej awangardowych kolekcji popowych piosenek, jakie wydano - de facto wprowadzająca microhouse do głównego nurtu.
Na kolejnych płytach leciała już po równi pochyłej, podtrzymując karierę, lecz z przebłyskami fajnych momentów. "Kiss Me Once" to jej pierwszy album, na którym nie wyróżnia się nic. Taki, na którym nie słychać żadnego potencjalnego przeboju, który jest bezpiecznie skrojony pod masowe gusta i w efekcie zwyczajnie nijaki. Minogue podpisała kontrakt z agencją Jaya-Z, jednak nie oznacza to żadnego odświeżenia jej stylu, ale realizowanie sprasowanej konwencji - pozornie podobnej, ale pod względem jakości piosenek odległej od utworów takich jak "Come Into My World" czy "Wow" o lata świetlne. O dziwo album pod względem pomysłu na brzmienie nie jest najgorszy - jest tu i trochę disco, trochę 80'sowego synthpopu, trochę lekkiego house'u. Co z tego, skoro efekt jest tak mdły, że nawet jeden z jej najsłabszych singli "Into The Blue" jakoś się tu wyróżnia. Nawiasem mówiąc, są tu trzy utwory ze słówkiem "Sex" w tytule. Efekt jest tani i nachalny, a mówimy o wokalistce, która ten temat eksploatowała nieustannie, ale nigdy nie musiała się uciekać do dosłowności...
ocena: 4/10
Kylie Minogue
"Kiss Me Once"
Parlophone, 2014
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
