Marta da im przykład

Kajakarka Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego osiągnęła wyjątkowy sukces, bo zdobyła srebrny medal igrzysk olimpijskich. Wprawdzie ma już złoto mistrzostw świata, ale jednak z wywalczeniem lauru olimpijskiego nic się nie da porównać.

Dla mnie, dziennikarza od ćwierćwiecza piszącego o sporcie, jej ogromny sukces ma jednak nie tylko sportowe znaczenie. Kim jest Marta? To przecież normalna dziewczyna, pochodząca ze zwyczajnej, choć sportowej rodziny, bo tata Zbyszek też machał wiosłami w KTW. Skończyła szkołę, a pewnie osiągnęłaby na polu nauki więcej (jej starsza siostra Daria była mistrzynią Polski w boksie, a potem zrobiła doktorat i uczy innych), gdyby nie sport. W tym akurat przypadku trudno mówić o przeszkodzie, bo chyba każdy przyzna, że w szkolnych, czy uniwersyteckich ławach Marta marnowałaby czas

Do czego jednak zmierzam? Otóż nasza srebrna olimpijka jest kapitalnym przykładem, że ciężką pracą z odrobiną talentu można osiągnąć wszystko, a przynajmniej bardzo wiele. Przecież te złote i srebrne medale to nie tylko metalowe krążki, ale także podróże po całym świecie, poznawanie nowych, często egzotycznych miejsc i ludzi. Mam nadzieję, że dzięki kaliszance wielu młodych ludzi zacznie wiosłować, biegać, skakać, rzucać lub kopać, a najlepsi i najbardziej pracowici pójdą w jej ślady, dając dobry przykład następnym. Kaliszanie startują na igrzyskach olimpijskich od 1928 roku, ale potrzeba było 88 lat, żeby zdobyli medal. Mam nadzieję, że na kolejny nie będziemy tak długo czekać...