Dlaczego drożeje

Dotychczas chorzy płacili za jedno opakowanie 2,5 zł, teraz wydadzą prawie 20 zł. A jedna paczka wystarczy średnio na pięć dni. Zapowiedź właśnie tej podwyżki wywołała popłoch wśród diabetyków. Chorzy gremialnie ruszyli do lekarzy, a od nich prosto do aptek. - Problem pojawił się w połowie listopada. Brakuje nam insuliny, bo nie ma jej w hurtowni - tłumaczą w gorzowskiej Aspirynce. Wczoraj najpopularniejszej insuliny Maxrapid nie było też w zielonogórskiej aptece przy Chopina. Przed wybuchem niepotrzebnej paniki ostrzega zastępca lubuskiego inspektora farmaceutycznego Halina Paluszewska. - Przed chwilą rozmawiałam z dyrektorem zielonogórskiej hurtowni Cefarm, która zaopatruje lubuskie apteki. Zapasy będą uzupełnione w ciągu tygodnia - informuje.
Szefowa lubuskiego oddziału Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Krystyna Chojnacka wyjawia, że została z jedną fiolką. Ale jest przekonana, że ktoś jej pożyczy, bo chorzy porobili zapasy. - Kłopot w tym, że będzie droga. Bez insuliny cukrzyk przeżyje 12 godzin, 24 godziny to już ryzyko, po 48 godzinach nie ma ratunku - mówi.

Jeszcze do niedawna na polskim rynku istniała tylko insulina duńskiej firmy Novo Nordisk i amerykańskiej - Eli Lilly. Paczka 5 fiolek naprawdę kosztowała 140-170 zł, ale budżet refundował cenę i chorzy płacili tylko 2,5 zł. Firmy walczyły o klienta, rozdawały za darmo a to wstrzykiwacze, a to glukometry. Lekarze przypisywali zagraniczną insulinę nawet, gdy na rynku pojawił się polski Gensulin. Właśnie cena tego leku, niższa od zagranicznych, stała się podstawą do wyliczeń na nowej liście leków refundowanych. Gensulin jest więc za 2,5 zł, zagraniczne za blisko 20 zł. Szkopuł w tym, że na polskiej insulinie jest niewielki odsetek chorych.
Według lekarza Piotra Dębickiego z gorzowskiego szpitala na Gensulin wszyscy chorzy nie są w stanie przejść od razu, bo dawkę nowego leku muszą ustalić lekarze. A do nich są kolejki. - Ustawienie normy powinno odbyć się w szpitalu. Polska insulina jest podobna do zagranicznych. Ale po wyznaczeniu dawki, nawet takiej samej, mogą pojawić się komplikacje - uważa. Jeszcze dalej idzie specjalista diabetolog Janina Grzywacz z zielonogórskiej przychodni Consilium. - Jeśli poziom cukru jest niewyrównany, można spróbować insuliny polskiej. Jeżeli wyrównany na zagranicznym leku, nie zalecam zmiany - mówi.
Z lekarzami nie zgadza się K. Chojnacka. Bierze insulinę od 31 lat i nigdy przy przejściu na inną nie leżała w szpitalu. - Lekarze mówią o zagranicznych lekach, bo firmy za bardzo o nich dbają - tłumaczy.

Henryka Lawrenc ma 74 lata i 900 zł emerytury. Insulinę bierze od pięciu lat. - Przy cukrzycy mam nadciśnienie i choruję na serce. Na leki wydaję 150 zł. Nie wiem, co zrobię, gdy będę musiała kupić drogą insulinę - żali się ze łzami w oczach. Inna gorzowianka, Helena Moch mówi, że zaczyna się dramat. - Cukrzyca zaatakowała mi oczy, muszę jeździć do Kostrzyna na laser. Skąd na to brać?! Z 800 zł renty? - pyta.
Wszyscy chorzy przyznają, że nie ma bardziej podstępnej choroby. - Bo nic nie boli, a atakuje cały organizm. Moja bratowa ma 53 lata, choruje od 23. Oślepła, w sierpniu ogłuchła. Ja przez cukrzycę jestem po by-passach. Obie bierzemy insulinę, bez niej człowiek mdleje, życie się kończy - mówi K. Jaworska. Boi się podwyżki ceny leku jak każdy cukrzyk, zwłaszcza rencista lub emeryt. - Jak insulina będzie droga, znaczy czas umierać - mówi Wanda Jaźwińska.
Diabetolog J. Grzywacz uspokaja: - Za kilka miesięcy sytuacja się ustabilizuje. Myślę, że firmy zagraniczne obniżą ceny.