Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Nastolatki uciekając wołają o pomoc!

Katarzyna Grzegorzewska
Psycholog Katarzyna Grzegorzewska - w rozmowie z Magdaleną Baranowską-Szczepańską - mówi dlaczego dzieci uciekają z domów? Radzi, jak rozpoznać sygnały, z których rodzice mogą wnioskować, że dziecko chce uciec? Podpowiada, jak się zachować po powrocie?

Dom kojarzyć się powinien z najbezpieczniejszym miejscem na ziemi. A jednak ze statystyk wynika, że wielu młodych ludzi z niego ucieka? Dlaczego?
Katarzyna Grzegorzewska: Najwięcej ucieczek dzieci z domu przypada na okres dojrzewania. Jest wiele powodów. W najgorszym wypadku uciekają po prostu przed przemocą, wykorzystaniem seksualnym, alkoholem, czy dramatycznym ubóstwem. Ale ucieczki zdarzają się też w tak zwanych "normalnych" rodzinach. Wtedy ucieczka jest najczęściej wyrazem złości lub po prostu wołaniem o to, by zostać zauważonym. Młodzież ucieka z domów, w których panuje albo bardzo rygorystyczny styl wychowywania, albo skrajna nadopiekuńczość. W obydwu tych typach rodzin brakuje podstawowego zaufania i szacunku do potrzeb dzieci, a o troskach i kłopotach nie rozmawia się. Wówczas dzieci nie zdobywają podstawowego przekonania, że są ważne i kochane, niezależnie od tego co się wydarzy. Często zdarza się też, że młodzież ucieka z rodzin, w których rodzice intensywnie pracują. Zapewniają oni wysoki poziom życia, ale nie starcza im już czasu na rozmowy i wspólne spędzanie czasu. Wtedy młodzież ucieka po prostu od pustki lub chłodu emocjonalnego.

CZYTAJ TEKST O UCIECZKACH NASTOLATKÓW:
Zimą z domów uciekają dzieci z problemami

Czy istnieją sygnały, z których rodzic może odczytać, że dziecko chce uciec?
Katarzyna Grzegorzewska: Tak, dziecko mówi wprost, że już nie może wytrzymać, że kiedyś ucieknie itp. Niestety, najczęściej rodzice nie słyszą tych gróźb, ignorują je. Oznakami, które powinny też niepokoić rodziców jest "ucieczka wewnętrzna" - młody człowiek wycofuje się z kontaktu, np. jeśli kontakt z rodzicami był słaby, to staje się jeszcze gorszy. Nastolatek zamyka się w pokoju, w muzyce, w nauce.

Jak się zachować po powrocie dziecka do domu?
Katarzyna Grzegorzewska: Ucieczka dziecka z domu jest bardzo silnym doświadczeniem dla całej rodziny, budzi bardzo silne emocje. U niektórych rodziców ulgę i radość, a u niektórych złość. Dlatego przede wszystkim należy dać sobie czas i ochłonąć. Należy zadbać o to, żeby dziecko odpoczęło, wykąpało się, zjadło. Jeśli jesteśmy w stanie spokojnie powiedzieć dziecku, co czuliśmy, gdy go nie było, należy to zrobić, np. powiedzieć, że się martwiliśmy, ale cieszymy się, że wrócił. A potem, na spokojnie należy porozmawiać o tym co się wydarzyło, dlaczego dziecko zdecydowało się na taki krok, spróbować dotrzeć do sedna problemu. Ucieczka dziecka z domu jest zazwyczaj sygnałem, że w rodzinie coś dzieje się nie tak. Dlatego jeśli dziecko nie chce z nami rozmawiać, albo rodzice czują, że nie są w stanie spokojnie omówić tego wydarzenia, warto skorzystać z pomocy i zwrócić się do psychologa lub terapeuty rodzinnego.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gloswielkopolski.pl Głos Wielkopolski