Znając Nicolasa tylko z jego wydanego w 2011 roku albumu i kilku singli, jego koncert był dla mnie pewną zagadką, która zresztą nie od razu została rozwikłana. Najpierw jednak Stara Rzeźnia wypełniła się słuchaczami w trakcie supportu. Klaves, wierny fan Nicolasa Jaara, zaprezentował nieco bardziej mroczną, klubową wersję swojej muzyki, niepozbawioną jednak charakterystycznej, lekkiej, bujającej "wakacyjności" jego dotychczasowych produkcji.
Nicolas Jaar dopiero po kilku minutach ambientowo-noise'owego intra zatrząsnął całym budynkiem basem. Momentami jego muzyka brzmiała trochę jak "Depeche Mode na kwasie", szczególnie wtedy, gdy używał swojego, jak się okazuje, bardzo ciekawego głosu. W innych chwilach skręcała nawet w stronę lżejszego disco house'u, nadal jednak umocowanego w mocnym, tech house'owym beacie. To on był bazą całego setu, świetnie swoją ciężkością wpisując się w przemysłowe otoczenie. Między solidnym rytmem pojawiały się czasem proste, łagodzące, ale zawsze przybrudzone, hipnotyzujące melodie. Audiowizualną kompozycję dopełniały wizualizacje korzystające równie często z estetyki glitchu, co malarskiego surrealizmu. Jest tylko jedno ale - całość wydała się zdecydowanie za krótka. Cytując jedną z internetowych opinii - faktycznie "momentami było nudnawo, a momentami bardzo spoko". "Bardzo spoko" było szczególnie podczas ostatnich 30 minut - wtedy szkoda było wychodzić z tej imprezy, nawet jeśli Nicolasowi wcześniej nie zawsze udawało się utrzymać napięcie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
