Nie "powstańcy", lecz regularna armia wyzwalała Wielkopolskę

Powstaniec Wielkopolski gotowy do strzału

Mundur Powstańca Wielkopolskiego. Spodnie, wzór 1910, pochodziły z typowego umundurowania armii pruskiej z początku I Wojny Światowej. Charakterystyczne owijacze na spodniach były stosowane przed pojawieniem się wysokich butów. Było to rozwiązanie ekonomiczne, które się względnie sprawdzało. W okopach ziemia nie wpadała do trzewików, ale owijacze przemarzały.

Używano niemieckich kurtek podoficerskich i oficerskich wzór 1915. Czasami były z nich odpruwane guziki. Pas z klamrą też były niemieckie – wszystko wykorzystano. Zamiast hełmów zakładano feldmyce. Karabiny w większości były niemieckie. Zdarzały się również francuskie – przejęte na froncie – problemem była amunicja do nich.

Płaszcz służył do wszystkiego. Do chodzenia, jako koc do spania – był z bardzo wytrzymałego materiały. Kolor munduru nie był przypadkowy, bo stosowano kamuflaż.