W niedzielę w wieku 84 lat po długiej i ciężkiej chorobie zmarła profesor Irena Obuchowska, uczona, która przez całe życie związana była z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a przez wiele lat współpracowała z „Głosem Wielkopolskim”. Jej pogrzeb odbędzie się w najbliższy piątek o godzinie 12.30 na cmentarzu junikowskim.
Z wykształcenia była psychologiem, ale z zamiłowania zajmowała się pedagogiką. W roku 1966 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii, a w roku 1975 stopień doktora habilitowanego. W 1990 roku otrzymała tytuł profesora psychologii, a w 1993 r. stanowisko profesora zwyczajnego. Należała do ludzi, którzy urzeczywistniają ideę Janusza Korczaka: „Nie należy zostawić świata takim, jakim się go zastało”.
W 1974 roku profesor Irena Obuchowska utworzyła od podstaw jeden z pierwszych w Polsce kierunek studiów - pedagogikę specjalną. Kierowała nim nieprzerwanie do roku 1994. W połowie lat 70. ubiegłego wieku zapoczątkowała systematyczną współpracę między UAM, a wieloma znaczącymi uczelniami zagranicznymi, przodującymi w dziedzinie pedagogiki specjalnej - między innymi w: Heidelbergu, Moguncji, Kolonii, Halle, Berlinie i Magdeburgu, a także na Uniwersytecie Stanu Georgia w USA.
Zobacz też: Zmarła prof. Irena Obuchowska
Była autorką 193 prac naukowych, w tym pięciu książek i oraz 160 artykułów. Ponadto napisała siedem książek i ponad 400 felietonów popularnonaukowych. Wiele z nich ukazało się w „Głosie Wielkopolskim”. Pisane piękną polszczyzną omawiały w przystępny sposób nieraz trudne i zagmatwane zagadnienia.
W latach 1974-94 profesor Irena Obuchowska kierowała Zakładem Psychopatologii Dziecka i Pedagogiki Specjalnej UAM, a w latach 1994-2002 Zakładem Psychopatologii Dziecka na Wydziale Studiów Edukacyjnych UAM. W latach 1977- 1981 była prodziekanem Wydziału Nauk Społecznych UAM. Pod jej kierunkiem przygotowało i obroniło prace magisterskie 320 osób. Wypromowała 15 doktorów psychologii i pedagogiki. Czterech spośród nich jest dziś samodzielnymi pracownikami nauki, w tym jeden profesorem tytularnym.
Uczestniczyła w pracach komitetów redakcyjnych wielu czasopism naukowych, między innymi: „Psychiatrii i Psychologii Klinicznej Dzieci i Młodzieży”i „Psychologii Rozwojowej”. Była członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych PAN, Międzynarodowej Akademii Rehabilitacji w Wieku Rozwojowym w Monachium, Komisji Rozwoju Fizycznego, Psychicznego i Społecznego Komitetu Rozwoju Człowieka PAN oraz Komisji Rehabilitacji i Integracji Społecznej przy Oddziale PAN w Poznaniu.
W latach 1998-2002 była członkiem Nowojorskiej Akademii Nauk. Pełniła funkcję eksperta wielu organizacji społecznych.
Profesor Irena Obuchowska prowadziła bardzo intensywną działalność społeczną. W latach 1991-2001 przewodniczyła Radzie Fundacji Pomocy Dzieciom Niesłyszącym „Grześ”. W latach 1993-1997 była członkiem Komisji ds. Sieroctwa Społecznego przy Komitecie Polityczno-Społecznym Rady Ministrów RP, a w latach 1998- 2001 członkiem Zespołu ds. Patologii Społecznej wśród dzieci i młodzieży przy Wielkopolskim Kuratorium Oświaty. Była członkiem wielu organizacji działających na rzecz osób niepełnosprawnych. Przez wiele lat współpracowała z Instytutem Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Za swą pracę czterokrotnie otrzymała nagrodę ministra oświaty i wychowania oraz wielokrotnie rektora UAM. Oprócz tego otrzymała nagrodę zespołową ministra nauki i szkolnictwa wyższego za współautorstwo podręcznika „Psychologia kliniczna” i nagrodę zespołową ministra zdrowia za współautorstwo podręcznika „Zarys pediatrii”. Uzyskała wyróżnienie honorowe im. Profesora Hugona Stein-hausa za wybitne osiągnięcia w popularyzacji nauki.
W roku 2007 za całokształt pracy uhonorowano ją najwyższym odznaczeniem UAM - Palmae Universitatis Studio-rum Posnaniensis.
Jej postać na trwale pozostanie w świadomości polskich pedagogów specjalnych i psychologów. Uczeń Ireny Obuchowskiej prof. dr hab. Andrzej Twardowski tak ją wspomina: „Pani Profesor była osobą ogromnie życzliwą. Nastawioną na drugiego człowieka. Zawsze chętnie pomagała, służyła radą i pomocą. Wielu rodziców zwracało się do niej z pytaniami dotyczącymi dzieci, a ona nigdy nie odmawiała. W kontaktach była osobą serdeczną i ciepłą. Do swoich rozmówców i współpracowników odnosiła się zawsze z szacunkiem. Jako promotor i opiekun naukowy była wymagająca, ale zarazem służyła pomocą i konsultacją. Wymagała też od siebie. Jej absolwenci pracują jako uznani specjaliści w kraju i za granicą.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
