Park Wilsona: Czy drzewo zagraża spacerującym?

Wiąz rosnący nieopodal pomnika W. Wilsona od lat próchnieje. W jego pniu jest jaskinia, w której bez problemów może się schować 5-6-letnie dziecko - mówią spacerujący po parku Wilsona. Drzewo od lat próchnieje. Chyba niebawem pożegnamy to drzewo - dodają.

Ale jak twierdzi Marek Krzyżaniak, dyrektor Palmiarni Poznańskiej, badania, jakie wykonano pod koniec roku 2013, wykazały, że wiąz na razie nie zagraża spacerującym po parku. - Tomograf dźwiękowy wykazał, że na całym obwodzie pnia jest żywa tkanka. Ma ona od 2,1 cm do ponad 20 cm grubości. Dzięki temu drzewo pobiera z gruntu wodę oraz substancje odżywcze - wyjaśnia Marek Krzyżaniak.

Przekrój tej żywej tkanki, która nadal przyrasta, przypomina rurę, dzięki czemu, jak twierdzą pracownicy firmy "Cedrus", wykonawcy badań, drzewo jest stabilne. Przyczyniają się do tego też solidne korzenie. Dyrektor palmiarni zwraca uwagę na to, że co roku z drzewa usuwane są suche gałęzie. A wiąz wypuszcza zielone pędy.

Żeby jednak upewnić się, czy drzewo nadal może rosnąć, palmiarnia zamówiła kolejne badania tomografem dźwiękowym. Odbędą się one w kwietniu. Badanie przypomina pukanie w pień dzięcioła. Na podstawie dźwięków, jakie przy tej okazji powstają, tomograf określa stan pnia. Drzewo ma kilkadziesiąt lat. Rosło w tym miejscu na długo przed tym, jak utworzono park.

- Wcześniej w tym miejscu był pierwszy w Poznaniu ogród botaniczny - wyjaśnia Marek Krzyżaniak. A jeszcze wcześniej, czyli w latach trzydziestych XIX wieku była w tym miejscu szkółka drzew założona przez Towarzystwo do Upiększania Miasta. Drzewa i krzewy z niej wysadzano następnie na ulicach Poznania. W 1902 r. towarzystwo przekazało szkółkę miastu i udostępniono ją publiczności. Wtedy otwarto ogród botaniczny.