Patron żołnierzy czuwa nad ul. Św. Marcin [ZDJĘCIA]

Opopularności świętego Marcina zdecydowały jego dobroczynność i miłosierdzie. Jeszcze jako legionista zasłynął z pomocy udzielonej napotkanemu na drodze żebrakowi. Patron żołnierzy, koni i zimowych zapasów podzielił się z biedakiem swoim żołnierskim płaszczem. Po tym zdarzeniu, we śnie ukazał się mu Chrystus odziany w ten sam kawałek materiału. To było przyczyną przyjęcia chrztu i wystąpienia z wojska.

Nietypowy biskup
Dzięki sile swoich nauk św. Marcin bardzo szybko zyskał ogromną popularność. Choć wybrał życie pustelnicze, zwrócił na siebie uwagę hierarchów kościelnych. Samotnik nie chciał żadnych zaszczytów, dlatego mieszkańcy Tours uprowadzili go i wbrew jego woli, wybrali na biskupa. Jednak św. Marcin zamiast, jak inni władcy Kościoła żyć w luksusie, skupił się na pomocy bliźnim, chorym i potrzebującym.

Legendzie o jego życiu towarzyszy szereg historii. Tradycyjnym przysmakiem, który gości 11 listopada na stołach w całej Europie, jest gęsina. To właśnie gęsi swoim gęganiem wskazały mieszkańcom Tours kryjówkę przyszłego biskupa. Potrawa przyrządzana na setki sposobów, stała się głównym daniem w dzień świętego.

Święty w Poznaniu
W stolicy Wielkopolski prym wiodą jednak tradycyjne rogale marcińskie. Jak głosi legenda, święty pojawił się właśnie w Poznaniu, gdzie jego koń zgubił podkowę. To ona stała się wzorem dla tutejszych cukierników. Tradycja poznańskiego rogala sięga XIX wieku. W październiku 1891 roku ksiądz Jan Lewicki z kościoła pw. św. Marcina zaapelował do wiernych, aby zgodnie z naukami patrona, zrobili coś dobrego dla potrzebujących. Jeden z poznańskich cukierników upiekł wtedy trzy blachy rogali i obdarował nimi biednych.

Nie bez przyczyny ulica Św. Marcin jest zatem jedną z głównych arterii miasta. Wcześniej było to przedmieście, które zamieszkiwali rzemieślnicy. Do Poznania oficjalnie dołączono je w 1797 roku, a na miejscu dawnego traktu wytyczono - dziś znaną w całej Polsce - ulicę.