Podczas mszy św. na stadionie zbiorą pieniądze na wodę do Domu Nadziei

Andrzej Dzida, werbista rodem z Poznania postanowił w Sudanie Płd., gdzie pracuje na misjach, obchodzić 1050. rocznicę chrztu swojej ojczyzny. Jak ważna jest dla niego sama rocznica i uroczystości, opowiada w listach wysyłanych do najbliższych i rodzimej parafii. Zwłaszcza że widzi bardzo wyraźną analogię Polan sprzed chrztu do sytuacji Sudanu Płd., który powstał niespełna 5 lat temu i dopiero buduje swoją państwowość.

W ostatnim, adresowanym zaledwie 3 dni temu opowiada o dzieciństwie spędzonym na Śródce w okolicach parafii archikatedralnej. „W tym miejscu, gdzie się wszystko zaczęło, gdzie biskup Jordan przybył prawdopodobnie nie z Magdeburga, ale Zadaru, gdzie Dobrawa i jej małżeństwo z Mieszkiem I wpłynęło na dalsze losy i rozwój Polski” - pisze. No i sam fakt, że i on został ochrzczony w tej okolicy. „W tych dniach łączę się z Polską, z Poznaniem i moją rodziną. (...) Dzisiaj będąc w Sudanie Płd., w państwie, które powstało niecałe 5 lat temu, zadaję sobie pytanie: na ile chrześcijaństwo może zmienić ten kraj? I na ile życie tych ludzi jest przeniknięte wartościami Ewangelii? Kiedy zazna pokoju i ludzie przestaną walczyć między sobą? Sądzę, że podobne pytania możemy sobie zadać także w Polsce, może nieco je zmieniając: na ile chrześcijaństwo zmieniło nasz kraj? Na ile staram się zmienić siebie… (a może i kraj), będąc chrześcijaninem i Polakiem?”.
Lainya jest 20-tysięcznym miastem powiatowym, położonym w stanie Central Equatoria, jest nową parafią w diecezji Yei.

Oprócz Andrzeja Dzidy pracuje tu jeszcze Hindus, dwaj Indonezyjczycy i Polak. Ta odmienność kulturowa członków grupy pokazuje mieszkańcom, iż można razem coś robić pomimo sporych odrębności. A to niezwykle ważne dla chyba najmłodszego państwa świata, które zmaga się z ogromem trudności. Jedną z nich jest brak pełnej identyfikacji i integracji z państwem. W Sudanie Południowym, gdzie jest ponad 100/200 grup etnicznych (w zależności od przyjętych kryteriów) i 13 głównych plemion, niełatwo jest coś zrobić razem ponad podziałami, gdzie większość myśli tylko w obrębie własnego plemienia, klanu czy rodziny. Zmienić to ma właśnie wspólna budowa Centrum dla Dzieci i Młodzieży „Dom Nadziei”.