Pół wieku czekają na mieszkanie

- Wówczas kamienicę, w której mieszkamy kupił prywatny przedsiębiorca. Tak zaczęły się nasze kłopoty - mówi Przemysław Szafrański (syn głównej najemczyni).

Drastycznie wzrósł czynsz, którego rodzina Fabisiaków nie była w stanie płacić. Zaległość urosła i sprawa trafiła do sądu. W 2003 roku zapadł wyrok eksmisji, który jednak nie może być wykonany, bo nie ma dla nich lokalu zastępczego.

- Chętnie wynieślibyśmy się stąd, bo dom jest w fatalnym stanie, a na remont mieszkania nie mamy pieniędzy - mówi Szafrański.

- Rodzina jest na dziewiątej pozycji w kolejce oczekujących na przydział mieszkania socjalnego - powiedziała Magdalena Gościńska, rzecznik prasowy Zarządu Komunalnych Zasobów Mieszkaniowych w Poznaniu.

- Jak to się stało, skoro w 2007 roku byliśmy na siódmym miejscu w kolejce? - denerwuje się lokator.

- Kolejność osób oczekujących może się zmienić, bo zmieniają się okoliczności - tłumaczy Magdalena Gościńska. - Wystarczy, by w rodzinie z wyrokiem eksmisyjnym urodziło się dziecko lub ktoś umarł, a inna jest liczba uprawnionych do lokalu socjalnego. To może skutkować przetasowaniem na liście oczekujących i być może dlatego państwo Fabisiakowie znaleźli się na dalszej pozycji.

Pięcioosobowa rodzina mieszka od strony podwórza, w kamienicy przy ulicy Głogowskiej. Mieszkanie składa się z dwóch pokoi i kuchni. Łazienki nigdy nie było. Toaleta jest na półpiętrze. Czynsz wynosi w tej chwili około 1200 złotych.

- Piec mamy tylko w jednym pokoju. Kuchnię i drugi pokój dogrzewamy w miarę możliwości - opowiada syn lokatorki. - Rachunki za prąd i gaz wynoszą ponad 500 złotych miesięcznie. Śpię w kuchni, wczoraj było tam minus dwa stopnie Celsjusza. Codziennie wstaję o świcie, aby rozmrozić wodę w toalecie... Mam niepełnosprawną siostrę i schorowaną matkę, którymi w tych warunkach coraz trudniej jest się opiekować - dodaje P. Szafrański.

- Córka ma 31 lat, jest chora (kobieta ma zespół Downa - przyp. red.), wymaga stałej opieki - mówi płacząc Urszula Fabisiak. - Ja mam 72 lata, prawdopodobnie będę miała operację, z domu w ogóle nie jestem w stanie wychodzić. To męka żyć w takich warunkach.

- Jestem budowlańcem, więc ile mogłem, tyle tu zrobiłem - mówi Szafrański. - Ściany osuszyliśmy we własnym zakresie, balustrady na klatce schodowej wymieniliśmy, co roku wylewamy beton na podłogi, bo nam z piwnic szczury do mieszkania wchodzą. Ale ileż można jeszcze w to inwestować?

Według lokatorów ich zadłużenie w tej chwili wynosi około 15 tysięcy złotych. Z pięciu zameldowanych tam osób pracuje syn głównej najemczyni, czasem pracę udaje się znaleźć córce i zięciowi.

- Chciałabym podkreślić, że ta rodzina jest już na dziewiątym miejscu. A na liście osób z wyrokiem eksmisyjnym uprawnionych do lokalu socjalnego znajduje się 1300 osób. - mówi Magdalena Gościńska. - W dodatku lista ta od kilku lat bardzo szybko się wydłuża. A są to tylko dłużnicy z orzeczoną eksmisją! Jest jeszcze lista osób i rodzin, które nie mają zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych i uzyskują niskie dochody - wskazuje.

Co roku wnioski o udzielenie pomocy od miasta składa około 1500 osób. Połowa z nich spełnia wymienione przez gminę kryteria. W tym roku lokale takie zostaną przyznane zaledwie 41 osobom.