Polski Ład - ile pieniędzy dostaniesz w styczniu na konto? Mamy obliczenia

Zmiany podatkowe w ramach Polskiego Ładu, zgodnie z zapowiedziami rządu miały sprawić, że Polakom w kieszeniach zostanie więcej pieniędzy. Jak zwykle okazało się, że diabeł tkwił w szczegółach. I nie wszyscy na nowych regulacjach zyskali. Wiele osób z niepokojem czeka na styczniową wypłatę. Dostanę na konto więcej? Czy może w portfelu nieco ubędzie? Osoby, których miesięczne dochody brutto nie przekraczają 12 800 zł nie mają powodów do zmartwienia. Z całą pewnością na zmianach nie stracą.

Zasadniczą zmianą jest wyższa kwota wolna od podatku.

• Do 2021 wynosiła ona 8000 zł
• W 2022 roku wynosi 30 000 zł

W praktyce zmiana ta oznacza, że każdy kto osiąga miesięczne dochody poniżej 2500 zł brutto nie zapłaci podatku wcale.
Nie ma znaczenia czy zarabia na podstawie umowy o pracę, umowy o dzieło, czy prowadzi własną działalność gospodarczą.
Dopiero po przekroczeniu tej kwoty zapłaci podatek. O ile jego dochody brutto (ze wszystkich źródeł) nie przekroczą 120 000 zł - stawka podatku to 17 proc. (z uwzględnieniem kwoty wolnej).

Innymi słowy, osoba zarabiająca brutto 3500 zł zapłaci jedynie 17 proc. podatku 1000 zł miesięcznie. By się dowiedzieć ile podatku zapłacimy wystarczy od 17 proc. swoich dochodów brutto odjąć 425 zł miesięcznie (5100 zł rocznie)

Przykład:
Jan Nowak zarabia 3500 zł brutto. Płaci więc podatek według stawki 17 proc. (3500 zł x 17 proc = 595 zł) Z tytułu kwoty wolnej od podatku od 595 zł trzeba odliczyć 425 zł. Kowalski zapłaci więc co miesiąc 170 zł podatku.

W poprzednim roku Janowi Nowakowi od kwoty stanowiącej 17 proc. dochodów brutto co miesiąc odliczano 43, 75 zł.
Nieco więcej zyskiwały osoby, które zarabiały miesięcznie mniej niż 1083 zł brutto.

W Polsce obowiązują dwie stawki podatku od dochodów osobistych PIT:

• 17 proc.
• 32 proc.

I tego Polski Ład nie zmienił. Teraz jednak podatek według 32 proc. stawki płaci się dopiero po osiągnięciu wyższych dochodów.
32 proc. podatku:

• w 2021 roku płaciło się od nadwyżki powyżej 85 528 zł
• w 2022 roku stawka ta będzie obowiązywała od nadwyżki powyżej 120 000 zł

To oznacza w praktyce, że osoba zarabiająca 10 000 zł miesięcznie brutto, która w ubiegłym roku zapłaciła 18 754 zł podatku, za 2022 rok zapłaci tylko 15 300 zł.
Zysk nie do pogardzenia, ale nie cały zostanie w kieszeni.

Tym co mąci ten jasny obraz i niepokoi wiele osób są zmiany dotyczące składki zdrowotnej. W Polskim Ładzie zmienią się zasady jej obliczania dla przedsiębiorców. Dla tych, których działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych (czyli płacą podatek według skali) będą odprowadzali ją w wysokości zależnej od dochodu.
I tak, składka dla przedsiębiorców wyniesie 9 proc. osiąganeg0 dochodu czyli:

Do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę – 3010 zł w 2022 roku

• 270,90 zł - dla dochodu do 3010 zł
• 450 zł - dla dochodu 5 000 zł
• 720 zł - dla dochodu 8 000 zł
• 900 zł - dla dochodu 10 000 zł
• 1080 zł - dla dochodu 12 000 zł
• 1350 zł - dla dochodu 15 000 zł
• 1800 zł - dla dochodu 20 000 zł
• 2700 zł - dla dochodu 30 000 zł

Na tej samej zasadzie składka zdrowotna jest obliczana w przypadku osób pracujących najemnie. I to akurat żadna nowina.

Tyle, że przed wprowadzeniem Polskiego Ładu większa część zapłaconej składki zmniejszała należny podatek.

I tak, zarabiający 3500 zł brutto płacił do zeszłego roku miesięczną składkę zdrowotną wysokości 315 zł. Jednak przytłaczająca jej część (7,75 proc. podstawy obliczania składki) zmniejszała kwotę należnego podatku.

Polski Ład likwiduje ten mechanizm. Zapłacona składka zdrowotna w żadnej części nie będzie odliczana od należnego podatku.

W przypadku osób skromnie uposażonych oznacza to, że składka zdrowotna „zje” część korzyści wynikających z wyższej kwoty wolnej od podatku. Zyski więc nie będą tak duże jak mogłoby wynikać z mniejszych obciążeń podatkowych.

Jeśli trzymać się przykładu osoby zarabiającej 3500 zł brutto, czysta różnica w podatkach powinna spowodować, że po wprowadzeniu Nowego Ładu na konto wpłynie o 381, 5 zł więcej.

Tak dobrze jednak nie będzie. W poprzednich latach od miesięcznego podatku wysokości 551,25 zł odliczano część składki zdrowotnej, czyli 271 zł. Ostatecznie, po doliczeniu składki rentowej, chorobowej i emerytalnej różnica między pensją brutto, a netto wynosiła 944, 66 zł.

Według zasad Polskiego Ładu podatek wyniesie co prawda tylko 170 zł, ale do kwoty zmniejszającej pensję brutto trzeba będzie doliczyć też całą składkę zdrowotną, czyli 315 zł. Ostatecznie więc, w porównaniu z poprzednimi latami, w portfelu zostanie jedynie o 147 zł więcej.

I zysk ten, wraz ze wzrostem pensji brutto, stopniowo będzie się kurczył.

Ulga dla klasy średniej to zupełnie nowe rozwiązanie wprowadzone w Polskim Ładzie. celem jej wprowadzenia było zniwelowanie negatywnych skutków niemożności odliczenia części składki zdrowotnej przez osoby zarabiające brutto:

• między 68 412 zł, a 102 588 zł rocznie (5701 zł, a 8549 zł miesięcznie) - I próg
• między 102 588 zł, a 133 692 zł (od 8549 zł do 11 141 zł miesięcznie) - II próg

W przypadku obu progów ulgi dość skomplikowany wzór, który służy do jej obliczania jest nieco inny, ale efekt jest jednakowy - obniżenie podstawy opodatkowania (a co za tym idzie niższa kwota odprowadzanej zaliczki na PIT) , sprawia, że brak możliwości odliczenia od podatku składki zdrowotnej nie zmniejsza wpływów na konto.
Zastosowanie ulgi obniża podstawę opodatkowania czyli sumę, od której oblicza się należności fiskalne.

Ulga dla klasy średniej dotyczy jednak jedynie:

• zarabiających na umowie o pracę
• otrzymujących wynagrodzenie ze stosunku służbowego
• otrzymujących wynagrodzenie ze spółdzielczego stosunku pracy
• przedsiębiorców rozliczających się według skali podatkowej

Pracodawca stosuje ulgę dla klasy średniej automatycznie, jeśli pracownik osiąga w danym miesiącu dochody w przewidzianych przepisami ramach. Ale niestety, nie musi to oznaczać, że na koniec roku nie trzeba będzie podatku dopłacić. Tak może się zdarzyć w kilku sytuacjach. Pierwsza z nich to przekroczenie progu dochodowego (na przykład z powodu otrzymania premii czy nagrody). Inne - to długotrwała choroba lub urodzenie dziecka i związane z tym pobieranie zasiłku macierzyńskiego lub chorobowego.

Oświadczenie pracownika PIT-2, które upoważnia pracodawcę do pomniejszania zaliczek na PIT o kwotę zmniejszającą podatek - składa się co do zasady w momencie rozpoczęcia zatrudnienia u danego pracodawcy (przed pierwszą wypłatą).

Pracodawca może odjąć od podatku kwotę zmniejszającą, jeżeli pracownik przychodami z pracy:

• nie otrzymuje emerytury lub renty, których płatnik zmniejsza podatek o część wynikającą z kwoty wolnej od podatku
• nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną
• nie osiąga dochodów opodatkowanych wg skali podatkowej, od których sam jest zobowiązany obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy (czyli np. z własnej działalności gospodarczej)
• nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W przypadku umowy o pracę z więcej niż jednym pracodawców PIT-2 składa się tylko u jednego z nich

Warunkiem skorzystania z ulgi dla klasy średniej jest uzyskanie w ciągu roku podatkowego dochodów, mieszczących się w określonych w ustawie widełkach czyli

• między 68 412 zł, a 102 588 zł rocznie (5701 zł, a 8549 zł miesięcznie) - I próg
• między 102 588 zł, a 133 692 zł (od 8549 zł do 11 141 zł miesięcznie) - II próg

Co prawda pracodawca odlicza część należnego podatku każdego miesiąca, ale nie oznacza to, że w rocznym rozliczeniu ostatecznie będzie można ulgę uwzględnić.
Powody mogą być dwa:

• dochód przekroczy przewidziane ustawą wartości
• będzie niższy niż wynika z ustawy

O ile pierwszy przypadek jest oczywisty, o tyle drugi wymaga już wyjaśnień.

Powodem nie osiągnięcia odpowiedniego rocznego dochodu, mimo odpowiednich zarobków miesięcznych może być np.

• rozpoczęcie pracy w ciągu roku podatkowego
• dłuższa choroba
• korzystanie z zasiłku macierzyńskiego

W przypadku choroby jak dochód z pracy jest traktowany tylko zasiłek wypłacany przez pracodawcę przez pierwsze 33 dni choroby dla pracowników, którzy nie ukończyli 50 roku życia i 14 dni w przypadku pracowników starszych niż 50 lat.

Zasiłki wypłacane przez ZUS (zarówno chorobowy jak i macierzyński) są traktowane jak inny dochód. Ulga więc nie przysługuje. Jeżeli więc dochód z pracy nie zmieści się w przewidzianych przepisami widełkach - pracownik będzie musiał po rocznym rozliczeniu podatku dopłacić różnicę.

Od wtorku, 11 stycznia od 8 do 19 każdy kto ma wątpliwości związane z Polskim Ładem może zwrócić się o pomoc do Urzędu Skarbowego.

Pracownicy udzielają informacji zarówno telefonicznie, jak i osobiście. Termin wizyty w wybranym można zarezerwować przez Internet na stronie