Poznań: Dziennikarz- ofiara ZOMO był także na celowniku SB

W 1976 roku Służba Bezpieczeństwa wszczęła przeciwko Cieślewiczowi Sprawę Operacyjnego Sprawdzenia o kryptonimie "Cieśla". Podejrzewano go o przewóz do Polski książek zakazanych przez cenzurę. Sprawę prowadził podporucznik Edward Wysoczański. Wykorzystywano w niej przynajmniej dwóch tajnych współpracowników, którymi były osoby z otoczenia inwigilowanego. TW "Jerzy" doniósł, że Cieślewicz przywiózł do kraju wydaną na Zachodzie książkę Stefana Kisielewskiego "Sto razy głową w ścianę". Poinformował także SB o jego udziale w demonstracji antysowieckiej, która odbyła się w Szwecji. Z kolei TW "Generał" doniósł, że w marcu 1976 roku, podczas wyborów do Sejmu, Cieślewicz namawiał studentów do skreślania z list "czerwonej burżuazji".

Funkcjonariusze SB potwierdzili prawdziwość doniesień swoich agentów m.in. podczas przesłuchania jednego z kolegów studenta. Marian K. przyznał, że Cieślewicz pożyczył mu książkę Kisielewskiego.
W styczniu 1977 roku ppor. Wysoczański wezwał studenta na przesłuchanie. Próbował nakłonić go m.in. do podania, od kogo otrzymał zakazaną w Polsce książkę. Dziennikarz tego nie zdradził, stwierdził, że dostał ją od nieznajomej kobiety i... zapomniał jej oddać przed powrotem do kraju.

Akta SOR "Cieśla" zniszczono w 1988 roku. W archiwach SB przechowywanych w Instytucie Pamięci Narodowej odnaleziono jednak ich kopię wykonaną na mikrofilmie. Dokumenty te nie były znane prokuratorom, którzy na początku lat 90. prowadzili śledztwo w sprawie śmierci dziennikarza. A mogę one być istotne. Szczególnie, że Cieślewicz mógł być inwigilowany także w okresie bezpośrednio poprzedzającym pobicie. Na początku stanu wojennego dziennikarze byli w szczególnym zainteresowaniu SB. Wielu internowano, a część "nieprawomyślnych" pozbawiono prawa wykonywania zawodu w ramach przeprowadzanych w całym kraju tzw. weryfikacji. Kontroli poddawano także osoby starające się o pracę w mediach. SB musiała zatem zainteresować się Cieślewiczem. Nie wiadomo, jakie działania wobec niego podjęto, gdyż zniszczono akta spraw dotyczący inwigilacji poznańskich mediów.

Co ciekawe, faktyczne okoliczności pobicia dziennikarza były inne niż powszechnie się uważa. Ustaliliśmy, że wcale nie znalazł się przypadkiem w miejscu interwencji ZOMO.

- Byliśmy tamtego dnia wspólnie na obiedzie, a potem poszliśmy na manifestację. Po tym, co się stało, zeznawałem jednak, że znaleźliśmy się w okolicy przypadkiem. Nie chciałem narazić siebie i Wojtka na odpowiedzialność karną - mówi Józef Gołaszewski, były dziennikarz "Głosu Wielkopolskiego", który feralnego dnia był razem z Cieślewiczem i także dostał pałką.

- Wiem, że tamtego dnia Wojtek był na manifestacji. Miesiąc wcześniej sam byłem z nim pod pomnikiem Poznańskiego Czerwca '56 - wyjawił nam Paweł Cieślewicz, brat śmiertelnie pobitego.

Jutro mija 29 lat od śmiertelnego pobicia Wojciecha Cieślewicza

Pobity 13 lutego 1982 roku na Moście Teatralnym w Poznaniu młody dziennikarz zmarł po dwóch tygodniach od urazu głowy.
Miał skończone studia prawnicze i podyplomowe dziennikarskie. Pisywał do "Przeglądu Sportowego" i "Ekspresu Poznańskim". Pracę w "Głosie Wielkopolskim" miał rozpocząć 14 grudnia 1981 roku, ale po wprowadzeniu stanu wojennego gazety nie wychodziły i zatrudnienie przesunięto o 2 miesiące.
Dotąd przyjmowano, że przypadkiem znalazł się w rejonie, gdzie bito wracających z manifestacji. Śledztwa prowadzone w latach 80. i 90 potwierdziły, że odpowiedzialni za pobicie Cieślewicza są ZOMO-wcy, ale nie udało się udowodnić, który z nich zadał śmiertelny cios.