Poznań: Zmarł profesor Józef Stasiński, wybitny rzeźbiarz i medalier

Józef Stasiński urodził się w Poznaniu 16 marca 1927 roku. Dwa lata temu z okazji swych 90. urodzin uhonorowany został srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Jego ojciec był zawodowym wojskowym. Za działalność w konspiracji stracono go w Berlinie w 1942 roku. Przeżycia okupacyjne i praca przymusowa wywarły wpływ na tematy podejmowane w twórczości artysty.

Znakomity medalier chciał być inżynierem. Niestety nie dostał się na Politechnikę Poznańską. Studiował na tutejszej ówczesnej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Na I roku studiów "zaraził się" medalierstwem. Rok później zrobił pierwszy medal dla koleżanki i oznaczył go opus 1. Bo Stasiński swoje medale podobnie jak kompozytorzy oznaczał słowem opus czyli dzieło.

Do momentu swych 90. urodzin stworzył ich 1899. Były wśród nich m.in. cykle „Polska Walcząca na frontach II wojny światowej” i „Pontyfikat Jana Pawła II”, ale były też liczne medale o tematyce muzycznej przygotowywane dla poznańskiej Pro Sinfoniki. Spod jego dłuta wyszły też stacje Drogi Krzyżowej i ołtarz Chrystusa w poznańskiej Katedrze, pomnik kardynała Augusta Hlonda oraz pomnik ofiar faszyzmu w Chełmnie nad Nerem.

Zaraz po studiach Józef Stasiński był nauczycielem rzeźby w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Z czasem został wykładowcą Politechniki Poznańskiej. Prowadził zajęcia z rzeźby na Wydziale Architektury, Budownictwa i Inżynierii Środowiska. Był także wykładowcą Wyższej Szkoły Zawodowej Kadry dla Europy.

Pasją profesora Józefa Stasińskiego było przez wiele lat pszczelarstwo, a z czasem praca w zaciszu domowym i w ogrodzie. Najwyżej cenił swoje osiągnięcia w zakresie przekształcania funkcji medalu oraz zdobycze techniczne w tym gatunku sztuki, a także konsekwencję w działaniu. Lubił muzykę klasyczną, a jeśli chodzi o sztukę do jego ulubionych twórców należeli Rafael i Picasso.
Był człowiekiem niezwykle pogodnym i umiejącym się radować.