Poznańskie bamberki. Stroje tych kobiet zachwycają do dziś

Uroczystych strojów poznańskich bamberek nie spotka się w innych regionach Wielkopolski. Strój ten składa się z kilkudziesięciu drobnych elementów, a jego założenie zajmowało nawet kilka godzin. Każdy element musiał być odpowiednio wyprany, wykrochmalony i uprasowany.

Jednym z elementów stroju każdej bamberki są czepce. Najstarsze, pochodzące z końca XVIII w. były uszyte z materiałów tkanych złotymi lub srebrnymi nićmi. Z czasem zastąpione zostały czopkami z brokatu w kolorze pomarańczowym lub białym, haftowanymi złotymi nitkami. Natomiast w końcu XIX w. czepce zaczęto szyć z białego tiulu maszynowego z haftem na denkach. Doszywano do nich cztery batystowe lub jedwabne wstęgi, zwane bandami. Kobiety przypinały do nich zwinięte w rulonik jedwabne chustki nazywane jedwabnicami.

Kolejnym elementem stroju bamberki były suknie. Składały się one z kaftana i spódnicy. Ten pierwszy miał bufiaste rękawy z bardzo wąskimi mankietami i przylegał do ciała kobiety. Przy brzegu zapięcia i na plecach wszyte były po dwie fiszbiny, czyli usztywnienia. Spódnica natomiast była uszyta z czterech lub pięciu prostych szerokości materiału. Zaś jej długość dostosowana była do wzrostu noszącej ją kobiety tak, by widoczny był bucik.

Elementem stroju bamberki były również tak zwane jaczki z czarnej wełny. Ich krój tworzy klosz z charakterystycznymi trzema fałdami w tyle.

W pełnym stroju bamberki musiały znaleźć się także sznurówki z doszytą kiszką, na której opierała się spódnica. Na spódnicę zaś zakładano fartuch biały lub kolorowy. Był on wiązany z tyłu podwójnymi bandami. Charakterystyczny kształt bamberki uzyskiwano poprzez zakładanie pod spódnicę kilku watówek. Powodowały one, że spódnica była szeroko rozłożona.

Do stroju należały także piękne chusty. Jedne zakładano na głowę, a drugie zarzucano na ramiona i krzyżowano na piersiach. Pod tiulowym, przeźroczystym fartuchem po lewej stronie noszono tzw. kieszeń, którą dowiązywano na dwóch taśmach w taki sposób, by ich kolor i piękne haftowane inicjały właścicielki były z daleka widoczne. Dodatkowym elementem stroju był także niezwykle delikatny koszyk, robiony specjalnie w Gnieźnie.

Latem do stroju bamberki należał także kapelusz z ryżowej słomki. Natomiast na szczególne okazje, święta czy procesję Bożego Ciała bamberki zakładały na głowę kornet w kwiecisty wzór. To nakrycie głowy było wykonane z grubej tektury, na której za pomocą drutu mocowano całą kompozycję ze wstążek, sztucznych kwiatów oraz świecidełek.