Poznańskie ZOO ma udział w ratowaniu populacji susłów w Polsce

W ubiegłym tygodniu zakończyło się liczenie susłów moręgowanych na wszystkich stanowiskach w Polsce. Doliczono się 1113 osobników. Najwięcej w pobliżu Głębowic na Dolnym Śląsku.

- Na wolność wypuszczamy susły za pomocą tzw. klatek aklimatyzacyjnych. Wybieramy miejsce, które wydaje się nam odpowiednie, nawiercamy początki nor, stawiamy klatki na nawierceniach i tam wypuszczamy susły. Susły chowają się w tych otworach i zaczynają je pogłębiać i rozbudowywać. Gdy nowe wyjścia z nor pojawiają się poza klatką, wówczas ją usuwamy

- mówi dr Andrzej Kepel z Salamandry.

Każdy suseł ma swoją norę, ale występują one stosunkowo blisko tworząc wspólnie tak zwaną kolonię. Gdy jeden z susłów z kolonii zauważy niebezpieczeństwo, daje ostrzegawczy piski i pozostałe zwierzęta mogą się schować. Dlatego ważne jest, by wypuszczania były prowadzane w taki sposób, który zapewnia powstanie zwartego zgrupowania nor.

Powrót susłów do Polski

Taniej i prościej jest zadbać o gatunek, zanim wymrze na danym terenie. Programy związane z przywracaniem są niepewne, długotrwałe i kosztowne. Zakłada się, że stabilna populacja w Polsce to przynajmniej 15 dużych liczebnie stanowisk. Obecnie trwają prace nad czwartym, więc z pewnością potrwa to jeszcze wiele lat. Dąży się do tego, by w przyszłości przesiedlać susły na nowe miejsca także ze stanowisk wolnościowych.

- To jest dużo bardziej efektywne, bo takie zwierzęta są przyzwyczajone do życia na wolności. Ze zwierzętami z hodowli jest np. na początku ten problem, że - jak te z poznańskiego ZOO - są przyzwyczajone do tego, iż koty to są stworzenia, które nie robią im krzywdy, bo znajdują się po drugiej stronie krat. Na wolności padają więc ofiarą tzw. kotów wolno wychodzących. Dopiero po pewnym czasie uczą się, że jest to poważne zagrożenie

- dodaje Andrzej Kepel.

Za wyginięcie susłów w Polsce odpowiedzialny był oczywiście człowiek. Niektórzy rolnicy próbowali zmienić łąki, na których żyły susły, w pola orne. Powstało też wiele dróg i terenów zabudowanych, co uniemożliwia zwierzętom samodzielne rozprzestrzenianie się. Na niektórych stanowiskach były też specjalnie zwalczane, chociaż nie są szkodnikami.

Rolnicy boją się suszy