Lubuszanie w reprezentacji Polski
Dariusz Kubicki (Meblarz Nowe Miasteczko)
Rocznik 1963, obrońca. Zaczynał w Meblarzu Nowe Miasteczko, ale jego talent szybko odkryli działacze Zastalu Zielona Góra (późniejszej Lechii), gdzie zadebiutował już jako 16-latek. Po dwóch sezonach przeszedł do pierwszoligowej (dzisiejsza ekstraklasa) Stali Mielec. Stamtąd po dwóch sezonach przeszedł do warszawskiej Legii, gdzie grał, aż osiem lat. Potem wyjechał na Wyspy Brytyjskie. Występował w Aston Villi, FC Sunderland, Wolverhampton Wanderers, wreszcie na koniec, w grających w niższych ligach Tranmere Rovers, Carlisle United i FC Darlington. Został trenerem. Prowadził między innymi warszawską Legię i Polonię, Górnika Łęczna, Lechię Gdańsk, a ostatnio Olimpię Grudziądz. W kadrze zadebiutował w 1982 roku, był uczestnikiem mistrzostw świata w Meksyku w 1986 roku. Zaliczył w reprezentacji 46 spotkań, strzelił jednego gola. Kontynuuje karierę trenerską oraz występuje jako telewizyjny ekspert w Polsacie Sport.
Lubuszanie w reprezentacji Polski
Andrzej Lesiak (Sparta Grabik)
Rocznik 1966, pomocnik. Pierwsze kroki stawiał w rodzinnym Grabiku. Potem grał w Fadomie Nowogród Bobrzański. Stamtąd dość późno, bo wielu 25 lat przeszedł do ekstraklasowego GKS-u Katowice. Tam stał się podstawowym zawodnikiem i trafił do reprezentacji Polski. Potem wyjechał do Austrii, gdzie grał w czołowych klubach Austrii Salzburg, Rapidzie Wieden i SV Ried. W reprezentacji Polski zagrał w 18 spotkaniach, strzelając jednego gola.
Lubuszanie w reprezentacji Polski
Mariusz Liberda (Promień Żary)
Bramkarz, rocznik 1976. Zadebiutował w klubie z rodzinnego miasta, Promieniu. Stamtąd jako 20-latek przeszedł do Polonii Warszawa, gdzie grał przez pięć sezonów. Występował też w Groclinie Grodzisk Wlkp. i w Zagłębiu Lubin. W latach 2002-2003 trzykrotnie zagrał w reprezentacji Polski. Obecnie jest trenerem bramkarzy.
Lubuszanie w reprezentacji Polski
Józef Młynarczyk (Astra Nowa Sól)
Bramkarz, rocznik 1953. Wychowanek Astry Nowa Sól, potem grał w Polonii (następnie Dozamet, dziś Arka). Wypatrzył go Antoni Piechniczek, trener grającego wówczas w drugiej lidze BKS-u Bielsko Biała. Grał tam trzy sezony, a kiedy Piechniczek został trenerem pierwszoligowej (dzisiejsza ekstraklasa) Odry Opole, ściągnął go do swego obecnego klubu. Potem grał w Widzewie Łódź, zdobywając z nim dwa tytuły mistrzowskie i mając sukcesy w pucharach (półfinał Pucharu Europy w 1983 roku). Podpisał kontrakt z francuską Bastią. Po dwóch latach przeniósł się do FC Porto, zostając jednym z najlepszych zawodników w historii tego klubu. W 1987 wywalczył z FC Porto Puchar Europy jako drugi obok Zbigniewa Bońka Polak. W reprezentacji debiutował w 1979 roku w meczu przeciwko Tunezji, ostatnim jego meczem był przegrany w Guadalajarze pojedynek z Brazylią w meksykańskich mistrzostwach świata w 1986 roku. Był ważną postacią zespołu, który w 1982 roku w Hiszpanii zajął trzecie miejsce w finale mistrzostw świata. Łącznie w kadrze narodowej rozegrał 42 spotkania. Dziś jest biznesmenem. Niedawno został patronem Szkoły Podstawowej w Przyborowie.
