Sala Wielka kontra Sala Ziemi - mecz Zamku z MTP. Kto wygra? [ZDJĘCIA]

Choć wstęp na oba wydarzenia zapewniały kolportowane szeroko bezpłatne zaproszenia, błyszczące nowością sale nie wypełniły się w stu procentach.

Ciekawie było już przed wejściem - zarówno do Zamku, jak i do targowego pawilonu 15. Gości witały animacje, pomysłowo ożywiające fasady. Ich rozmach był proporcjonalny do wielkości budynków, co najwyraźniej oddaje pojemność obu miejsc: w Sali Wielkiej Zamku może się pomieścić 460 osób, w Sali Ziemi prawie 2000.

Czytaj także:
Macy Gray zaśpiewa, Sala Ziemi otwarta
Sala Wielka CK Zamek. Pierwszy koncert po remoncie
Sala Wielka w CK Zamek po remoncie
Sala Ziemi na MTP - najlepszą salą konferencyjną w Polsce
Adam Woronowicz i Janusz Zaorski na poznańskiej premierze "Syberiady Polskiej" w Sali Ziemi

Jeśli chodzi o rangę zaproszonych oficjeli, przewaga była po stronie Zamku - wstęgę na scenie Sali Wielkiej przecinał minister kultury Bogdan Zdrojewski, który nie szczędził pochwał zarówno twórcom nowego obiektu, jak i Poznaniowi. Zgoła inaczej było w Sali Ziemi, gdzie kurtuazyjne i podszyte lokalnym sentymentem przemówienie podsekretarza stanu w ministerstwie skarbu Pawła Tamborskiego wprowadził lekki dysonans. Słowa "Międzynarodowe Targi Poznańskie są przewidziane w programie prywatyzacji" nie były zapewne tym, co gospodarze chcieliby usłyszeć, toteż mówca doczekał się riposty podczas części bankietowej, gdy prezes MTP zachęcił uczestników do zagłosowania oklaskami za... oddaniem przez Skarb Państwa pakietu kontrolnego MTP miastu.

Humorystycznie można dodać, że sprawiedliwie obiekty potraktował prezydent Grobelny, który w obu przypadkach zaczynał od historii, kontynuował przybliżeniem idei "miasta know-how", by zakończyć krzepiącymi życzeniami, by nowe areny wypełniały się jak najczęściej znakomitymi gośćmi.

Tak w Zamku, jak i na targach rolę artystycznych gwiazd wieczoru wzięły na swe barki czarnoskóre wokalistki. Macy Gray, którą zobaczyliśmy w Sali Ziemi, zaczęła od utworu "Greatest Show On Earth", wybitnie pasującego (zwłaszcza tytułem) do okazji. Długo sprawiała wrażenie stremowanej - w chwilach, gdy nie śpiewała, odwracała się od widowni, unikała też zapowiedzi piosenek. Rozkręciła się dopiero w drugiej części koncertu, ale i wówczas nie ona stałą się bohaterką niecodziennej sytuacji, lecz grająca na instrumentach perkusyjnych Marina Bambino. Perkusistka... popłakała się na scenie, wspominając 27 ofiar piątkowej masakry w szkole w Newtown. Nie prosiła jednak o chwilę ciszy. - Znajdźmy w sobie więcej miłości dla drugiego człowieka! - apelowała ze łzami w oczach.

Malijska wokalistka Rokia Traore przekazała nam z grubsza to samo przesłanie - tyle, że w o wiele mniej krzykliwej formie. Muzycznie była po prostu lepsza: pod względem charyzmy, zgrania zespołu, a nawet jakości brzmienia, które w bardziej kameralnej sali było łatwiejsze do opanowania dla dźwiękowców. Cóż z tego, że Traore to o wiele mniej znane nazwisko niż Gray: słuchaczy poruszyła o wiele bardziej gładko ogolona dziewczyna z Afryki, niż imponująca ogromnym afro gwiazda soul z Los Angeles.

Było - minęło. Od dziś będziemy rozliczać władze Zamku i MTP nie za umiejętność kierowania remontami, ale za zupełnie inne zdolności. Losy Stadionu Miejskiego pokazują, jak trudne jest zarządzanie nawet wybitnie atrakcyjnym obiektem. Wiele wskazuje, że na Bułgarskiej opłaca się organizować tylko mecze, a i to nie wszystkie. Na podstawie samych ceremonii otwarcia nie będziemy zatem oceniać wagi obu sal, których remont kosztował około 100 milionów złotych (zamkowy kompleks Sali Wielkiej 61 milionów, Sala Ziemi - 40 milionów).

Sens obu ogromnych inwestycji - i zarazem wynik korespondencyjnego "meczu" - ocenimy zatem dopiero za parę lat, gdy zobaczymy, która z sal częściej... świeciła pustkami.