Seniorzy oglądają spektakle za darmo... na próbach

Szacuje się, że w Poznaniu mieszka około 110 tys. osób powyżej 60 roku życia. Mamy najwięcej seniorów wśród pięciu największych miast. I będzie ich przybywać.

– 60 plus to młody wiek, to ludzie aktywni – zaznacza Jędrzej Solarski, zastępca prezydenta. – Chcą na przykład uczestniczyć w życiu kulturalnym, ale często ich na to nie stać. Miejska Rada Seniorów wystąpiła z bardzo ciekawą inicjatywą. Zwróciła się do teatrów z prośbą, aby seniorzy mogli bezpłatnie oglądać spektakle podczas prób generalnych.

Efekt? Od września do grudnia ubiegłego roku seniorzy uczestniczyli w próbach generalnych w trzech poznańskich teatrach: Muzycznym, Nowym i Polskim. Pierwszym, który odpowiedział na prośbę Miejskiej Rady Seniorów był Teatr Muzyczny. – Jesteśmy otwarci na takie inicjatywy. Zaprosiliśmy seniorów na próbę musicalu „Evita”. Cała sala była zapełniona – mówi Przemysław Kieliszewski, dyrektor Teatru Muzycznego. I dodaje, że to nie jedyne działanie placówki na rzecz seniorów: – Drugi rok z rzędu przygotowujemy część artystyczną targów Aktywni 50 +. Dużym zainteresowaniem osób starszych cieszy się też Krakowski Salon Poezji Anny Dymnej. Bilety na niego są w przystępnych cenach 5-7 zł.

Mniej entuzjastycznie do pomysłu odniósł się Teatr Wielki, który zwrócił uwagę, że na obecność widzów na próbach generalnych wymaga zgody realizatorów spektaklu, a ponadto wiąże się to z pewnymi kosztami, np. dodatkowa obsługa widowni. Jednocześnie dyrektor placówki zadeklarowała, że na spektakle adresowane do seniorów przygotują specjalną ofertę – bilety w promocyjnych cenach.

– Jeżeli są chętni do oglądania spektakli na próbach generalnych, to warto to robić – uważa Jan Chudobiecki z MRS. – Nie wszyscy są w stanie sami się zmobilizować, by pójść do teatru. Nie bez znaczenia są też kwestie finansowe.

Zdzisław Szkutnik, przewodniczący MRS zwraca uwagę, że podobny projekt pod nazwą „Jeszcze żyję” realizowany jest od dwóch lat w Krakowie. Jego pomysłodawcą jest prof. pediatrii Mikołaj Spodaryk.

– Nawiązałem kontakt z docentem Szkutnikiem. Jestem dumny, że zaraziłem was tym szaleństwem. Chcę być poznaniakiem – deklaruje prof. M. Spodaryk, bo – jak twierdzi – ta idea w Krakowie nieco więdnie. Wiernym jej pozostaje Teatr Ludowy. Inni często zapominają.

Profesor od 40 lat jest pediatrą. – Nie chcę dorosnąć, chcę być dzieckiem, mieć w sobie to szaleństwo – twierdzi. Jego zdaniem, dzieciom łatwiej się pomaga.

– Starym nikt nie chce – mówi prof. M. Spodaryk. – Akcja „Jeszcze żyję” to mój sprzeciw na wykluczenie osób starszych. Na pogląd, że jak ktoś ma 72 lata to staje się uciążliwy dla rodziny, ma sobie pójść i umrzeć. Nie wolno godzić się na to, że ktoś marzy o wyjściu do teatru, ale nie ma na to pieniędzy lub nie ma go kto tam zaprowadzić. Na próby generalne przychodzi po 300 seniorów. Widziałem u nich łzy wzruszenia.