Sielanka. Nastrój. Idą święta... Wciórności!

Dzieci ćwiczą w miejscowym kościółku kolędy, które w głuchą noc niosą się pod rozgwieżdżonym niebem. Ludzie są mili, uprzejmi, kłaniają się w pas, a rodzice pospiesznie chowają pod łóżkami prezenty, wcale niedrogie, których dzieci już wyczekują pod choinką, którą niedługo, w atmosferze miłości i pokoju, tatusiowie przytaszczą z miejscowego rynku. Jeszcze tylko kulig z końmi.

I pada śnieg, pada... Sielanka...

Śnieżku się zachciało? Śnieżku?

Niech go wciórności wezmą. Niechby go lumbago połamało. Niechby mu się płatki posklejały. Niechby zaczął padać do góry. Niechby spadł cholernik jeden latem! A nie zimą! Ba! Zimy jeszcze nie ma! Grudzień jest! Gru-dzień! A ten biały, mały, cwany chamek, weźmie i zakradnie się w nocy. Po złodziejsku. Wstajesz rano (jeszcze pięć minut poleżeć, jeszcze tylko maluśkie pięć minut), zbierasz się ledwo, ledwo, wychodzisz do auta, a tam co? Leży ten biały cwaniak i się śmieje. A ty człowieku szufluj, odgarniaj auto, skrob szyby, przecieraj uszczelki, a później wyczołguj się z parkingu. To jest zwyczajne, proszę państwa, chamstwo. A już najbardziej chamskie w tym chamstwie jest to, że śnieg robi to najwidoczniej specjalnie, żeby ośmieszyć ludzi. Jakie tam puchowe peleryny? Jakie tam ubielone łąki i pola? Śnieg to, proszę państwa, powód do naigrywania się z drogowców. Bo znów ich zima zaskoczyła. Czy ktoś w ogóle słyszał, żeby zima nie zaskoczyła drogowca?

Główną czynnością zawodową drogowca wydaje się bycie zaskakiwanym. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej szef przyszłego drogowca zapewne wyciąga spod biurka różne przedmioty, sprawdzając poziom zaskoczenia drogowca. Długopisik? Przyszły drogowiec robi oczy jak spodki. Karteczka? Podskakuje na krześle jak oparzony. O, a tu mamy, na salaterce - z drżeniem w głosie mówi szef - płatek... śniegu. Przyszły drogowiec wybiega z krzykiem na korytarz, gdzie witają go uradowani nowi koledzy. W pomieszczeniu do rozmów na wszelki wypadek zabito okna, bo co wrażliwsi drogowcy wyskakiwali wcześniej tym otworem.

Choć w takim Poznaniu w tym roku zaskoczenie drogowca znalazło pogromców w postaci zaskoczonych ludzi od utrzymania przystanków. Śliskość zimowa - jak to ładnie określił jeden z urzędników - tak bardzo zaskoczyła, że przystanek naprzeciw zajezdni tramwajowej został odśnieżony dopiero 2 godziny po wypadku, do którego tam doszło...

W końcu, żyjąc w kraju niemal tropikalnym, mamy prawo być zaskoczeni śniegiem czy zimą. Szef polskich kolei pytany w radio o to, czy i tej zimy zima zaskoczy koleje, odparł spokojnie: nie, liczymy na ocieplenie klimatu. Musiał biedak tłumaczyć, że to żart, bo przez moment odebrało głos dziennikarzom. Spokojnie: kolej też zostanie zaskoczona. Brak zaskoczenia kolei byłby dopiero zaskoczeniem. Ale nie będę się na niej wyżywał, choć ciągle mam do niej żal o spalenie na linii Warszawa - Poznań, przy pomocy grzejnika, podeszew moich butów, podczas gdy palce u rąk zaczynały odpadać.

Niedobrzy drogowcy, niedobrzy kolejarze, niedobrzy. Na szczęście Polacy zaskoczyć się nie dali. W końcu szturm po wymianę opon po pierwszym śniegu jest działaniem jak najbardziej racjonalnym. Letnie, jak sama nazwa mówi, służą do jazdy po tym pierwszym, zaskakującym drogowców, ale nie kierowców, śniegu. I dziwić się później, że w sklepach, mimo grających "dżingylbengsów", warczymy?