"Snajper" z Jeżyc trafi za kratki!

– Nie można uznać, że działanie Tadeusza M. wyczerpywało znamiona usiłowania zabójstwa – uzasadniał taką decyzję sędzia Krzysztof Lewandowski.

Przypomnijmy, że historia miała swój początek w marcu 2016 roku na Jeżycach. Wtedy to Tadeusz M. ze swoim kolegą Przemysławem C. zostali zatrzymani przez policję za strzelanie z wiatrówki z okna jednego z budynków u zbiegu ulic Sienkiewicza i Kochanowskiego. Ranne zostały dwie osoby: rowerzysta Aleksander Ł. oraz Dariusz R. Ten drugi przez następne tygodnie walczył o życie w szpitalu.

Przemysław C. odpowiadał jedynie za posiadanie narkotyków. Głównym winowajcą zdarzenia, według śledczych, był Tadeusz M. I to właśnie jego prokuratura oskarżyła o usiłowanie zabójstwa Dariusza R., narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia Aleksandra Ł. oraz posiadanie narkotyków.

Mężczyzna początkowo przyznał się do wszystkich zarzutów. Kiedy jednak w październiku rozpoczął się proces, zaprzeczył, że usiłował zabić Dariusza R. Bronił się też mówiąc, że... w ogóle do niego nie strzelał. Przyznał się jedynie do posiadania narkotyków i postrzału Aleksandra Ł. Twierdził też, że nie wiedział, iż strzał z wiatrówki może być tak groźny.

W grudniu ubiegłego roku sąd rejonowy wydał wyrok skazując Tadeusza M. na 3 lata i 10 miesięcy więzienia. Ponadto nakazał mu również zapłacić na rzecz Dariusza R. 30 tys. zł. Sąd nie miał wątpliwości, że to właśnie Tadeusz M. postrzelił obu mężczyzn, ale jednocześnie zmienił kwalifikację prawną jednego z czynów. Uznał, że Tadeusz M. nie usiłował zabić Dariusza R., ale „jedynie” naraził go na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.

Od wyroku odwołała się zarówno prokuratura, Dariusz R., jak i obrona Tadeusza M. Prokuratura wraz z poszkodowanym mężczyzną domagali się 15 lat więzienia dla Tadeusza M.

– Oskarżony wiedział jak działa wiatrówka. Ponadto z twierdzeń biegłych wynika, że strzał do Dariusza R. był celowany – uzasadniała prokurator Dobrawa Strzelec-Koplin.

I dodawała: – Szczęściem Dariusza R. było to, że pocisk miał „czaszowate” zakończenie. Gdyby było ono ostre, skutki byłyby o wiele gorsze.

Z kolei obrońcy Tadeusza M. chcieli uchylenia wyroku. Domagali się też przebadania wariografem oskarżonego. Ostatecznie Sąd Apelacyjny odrzucił wszystkie odwołania uznając je za bezzasadne.

– Przypisanie usiłowania zabójstwa oznaczałoby, że oskarżony przewidywał możliwość śmierci Dariusza R. Działanie Tadeusza M. może być jedynie ukierunkowane na wyrządzenie uszczerbku na zdrowiu. Tadeusz M. nie przewidywał, że swoim zachowaniem może doprowadzić do śmierci – uzasadniał sędzia Krzysztof Lewandowski. Uznał też, że zeznania Przemysława C. były wiarygodne, co podważali obrońcy oskarżonego.

Sam Tadeusz M. był obecny podczas ogłoszenia wyroku. Zabrakło za to Dariusza R., który do dzisiaj odczuwa skutki postrzału. – Mam duszności i szybko się męczę. Kiedyś prowadziłem aktywny tryb życia i pokonywałem maratońskie dystanse na rowerze, zaś teraz nie mogę tego robić – opowiada poszkodowany.

Zadowolenia z wyroku nie ukrywa obrona Tadeusza M. – Cieszymy się przede wszystkim z tego, że sąd podtrzymał kwalifikację prawną czynu i uznał, że nasz klient nie usiłował zabić pana Dariusza R. – mówi Martyna Pawłowska, mecenas Tadeusza M.