Święty jest przecież uśmiechnięty

Nareszcie Kościół katolicki doznał olśnienia – skończył z potępianiem w czambuł obcej nam kulturowo tradycji Halloween, tak ochoczo podejmowanej przez Polaków od kilkunastu lat. Bo w końcu odkrył, że w wigilię dnia Wszystkich Świętych można zaproponować i wypromować zabawę jakże bliską chrześcijanom – bale i korowody świętych, wszystkich świętych, trochę zaniedbanych w praktykach religijnych. Przyzywanych tylko podczas modlitw do nich z prośbą o ich wstawiennictwo w różnych ludzkich sprawach.
A przecież w piosenkach religijnych nie tylko Arka Noego śpiewa, że święty jest uśmiechnięty. Więc dlaczego świętych nie zaprosić do zabawy? Wyszukać tego, najbliższego naszym ideałom, przebrać się za niego. Korzyść będzie co najmniej podwójna – wierzący często dopiero odkrywają historie ich życia, no i dostają całkiem atrakcyjną alternatywę do anglosaskiego święta. Bo nie można ludziom tylko czegoś zakazywać i zabierać – trzeba im też coś dać.