Tak wygląda w środku więzienie we Wronkach - zaglądamy do miejsca, do którego na co dzień nie ma wstępu. Zobacz zdjęcia

Jak czytamy na stronie Służby Więziennej www.sw.gov.pl, sztandar został ufundowany przez funkcjonariuszy, pracowników i emerytów zakładu karnego, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Funkcjonariuszy i Pracowników Więziennictwa, Starostę Szamotulskiego, Burmistrza Miasta i Gminy Wronki, firmę Amica S. A. we Wronkach, firmę Gelg Sp. z o.o. oraz Państwowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego Pomet Wronki.

Samo więzienie we Wronkach zostało zbudowane w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku – jak podaje portal Służby Więziennej – z przeznaczeniem na dom karny dla skazanych na dłuższą karę pozbawienia wolności oraz osadzonych pozostających do dyspozycji Sądu Prowincji Poznańskiej.

- Więzienie to należało wówczas do najnowocześniejszych więzień urządzonych według systemu amerykańskiego i zaliczane było do kategorii więzień centralnych - zapewnia portal. - Poza pomieszczeniami więziennymi mieszczącymi około 800 przestępców, wybudowano kompleks budynków dla straży więziennej. Więzienie we Wronkach systematycznie rozbudowywano i tak jego substancja architektoniczna przez kolejne lata rozrastała się. Oprócz tego wybudowano szpital, dwa budynki gospodarcze, dom dla dyrektora więzienia i katolickiego duchownego. Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej w dniu 25 stycznia 1945 roku polskie władze administracyjne postanowiły uruchomić więzienie we Wronkach. W marcu przybył pierwszy transport żołnierzy Armii Krajowej skazanych w procesach politycznych. Były to głównie kobiety skazane w Chełmnie i Lublinie. Centralne Więzienie we Wronkach zamieniło się na więzienie polityczne Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i osadzono w nim osoby niewygodne lub wrogo nastawione do nowego ustroju. Ostatni oficjalny transport więźniów politycznych przybył do Wronek w dniu 26 marca 1956 roku z Olsztyna. W latach 1945 – 1956 przez więzienie we Wronkach przeszło, co najmniej 15500 więźniów, przy czym zdecydowana większość była skazana na kary długoterminowe. (...) Więzienie we Wronkach utraciło w zasadzie swój polityczny charakter jesienią 1956 roku, kiedy to na mocy procesów rehabilitacyjnych, wkrótce na podstawie amnestii w 1957 roku, duża liczba więźniów politycznych opuściła więzienie. Wtedy zostało ono przekwalifikowane na więzienie dla więźniów pospolitych, przede wszystkim recydywistów, jednakże nadal wykorzystywano je jako miejsce odosobnienia niektórych więźniów politycznych.

Dziś Zakład Karny we Wronkach przeznaczony jest dla mężczyzn jako zakład karny typu zamkniętego dla recydywistów penitencjarnych, zakład karny typu półotwartego dla recydywistów penitencjarnych, ponadto skierowanych do oddziałów terapeutycznych dla osób z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi lub upośledzonych umysłowo, skazanych uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych, skazanych uzależnionych od alkoholu, skazanych chorych na cukrzycę insulinozależną.