Justyna Socha mówi nieprawdę o transplantacji i śmierci mózgu? Transplantolog: "To temat, który nie jest zabawą"

Liderka STOP NOP, inicjatorka ogólnopolskich marszy przeciw szczepieniom i organizatorka wielu zbiórek pieniędzy (m.in. na nowe sprzęgło do swojego samochodu), po perturbacjach z zarządem własnego stowarzyszenia, rozpoczęła nową „kampanię sprzeciwu”.

Czytaj też: Justyna Socha, szefowa stowarzyszenia antyszczepionkowców STOP NOP usunięta za nierozliczenie zbiórek. Założyła... nową zbiórkę

Teraz przekazuje fałszywe informacje na temat transplantacji. W dużym skrócie: twierdzi, że narządy do przeszczepów pobiera się za życia jednych pacjentów, by przekazać je innym. Nawołuje przy tym do indywidualnego wyrażania sprzeciwu na ich pobieranie. Co na to sami transplantolodzy?

– Przekazywane przez nią informacje wprowadzają społeczeństwo w błąd, bo sugerują nieprawdę niepopartą nauką. To niestety skutkuje podważeniem wiarygodności, chociażby wiedzy medycznej. Trzeba sobie zdawać sprawę, że to nie jest sytuacja bez konsekwencji. Wprowadzenie takiego zamieszania wydaje niejako wyrok na osoby, które tych narządów nie dostaną. To rodzi potężne konsekwencje i zagrożenie życia dla innych osób. To temat, który nie jest zabawą – mówi prof. Maciej Głyda, ordynator Oddziału Transplantologii i Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Urologii w Szpitalu Wojewódzkim w Poznaniu.

Była liderka STOP NOP powołuje się na kontrowersyjne teorie prof. Jana Talara, ukaranego przez sąd za twierdzenia mówiące o nieistnieniu śmierci mózgu.

– Prof. Talar jest znany nie od dziś. Nie jest on nawet neurologiem, bo jest profesorem rehabilitacji. Ale cóż dyskutować, jeżeli jedna osoba zmienia sobie jakiś pogląd, a całe gremium lekarzy na świecie mówi zupełnie co innego... Nawet nie powinienem się zniżać do tego poziomu i komentować – ostro kwituje transplantolog.

Prof. Głyda zwraca także uwagę, że „wiązanie orzeczenia śmierci mózgu z transplantologią jest błędne”. Podkreśla, że choć te procedury się łączą, to nie są one ze sobą tożsame.

– Śmierć mózgu orzekamy w określonych przypadkach po to, żeby nie wentylować zwłok. Po to, żeby odłączyć respirator od osoby już nieżyjącej, bo być może na ten respirator czeka osoba żyjąca, której on jeszcze pomoże, bo ma ona szanse przeżycia – tłumaczy prof. Głyda.

– Procedura orzekania śmierci mózgu jest wystandaryzowana i jednolita na całym świecie. Jest ona ściśle określona i nie ma, że ktoś sobie coś powie inaczej. Co najmniej dwukrotnie muszą być wykonane badania neurologiczne, laboratoryjne, a nawet badania obrazowe, które trwają od kilku do nawet kilkunastu godzin i to zanim w końcu dwuosobowa komisja orzeknie, że doszło do śmierci mózgu.

Jak tłumaczy prof. Głyda, pobranie narządów to oddzielna dziedzina, w której orzeczenie o śmierci mózgu stanowi jedynie „dodatek”. Dlaczego? Bowiem po stwierdzeniu śmierci mózgu tylko w nielicznych przypadkach pobiera się narządy, ponieważ muszą być spełnione odpowiednie kryteria. Przede wszystkim, te organy muszą nadawać się do przeszczepu, co nie zawsze się zdarza. Kolejnym warunkiem jest kwestia zgody zmarłego na ich pobranie, która również opiera się na kilku warunkach.

– Według prawa zgoda jest domniemana - czyli każdy dorosły wyraża zgodę na pobranie narządów po śmierci. Z drugiej strony ustawodawca stworzył też ten Centralny Rejestr Sprzeciwów, w którym każdy może nie zgodzić się na pobranie narządów. Ale wiem, że nie każdy musi znać prawo, o tym wiedzieć i nie każdy kto chce się sprzeciwić musi być tam zarejestrowany. Dlatego też z czysto ludzkich i etycznych względów, lekarze, głównie anestezjolodzy rozmawiają z bliskimi dodatkowo, jaka była wola zmarłego – wyjaśnia prof. Głyda.

Czytaj też: Transplantolog: "Jest pula osób, które nigdy nie doczekają przeszczepu”. Liczba dawców wciąż nie jest wystarczająca, by pomóc wszystkim

Bazując na swoich nowych medycznych „zainteresowaniach”, Justyna Socha zachęca, a wręcz apeluje do tego, by wypełniać formularze zgłoszeń do Centralnego Rejestru Sprzeciwów. „Ten dokument ratuje życie” - zachęca Justyna Socha. Czy na pewno?
Wydaje się, że dla byłej szefowej ruchu antyszczepionkowego i jej zwolennikom pobranie narządów i śmierć mózgu jest serią następujących po sobie procesów. Niestety (lub stety), jak zostało wspomniane wcześniej - to rozdzielne procedury. Prof. Głyda wyjaśnia to jeszcze raz, tym razem dobitniej.

– Jeżeli jest stwierdzona śmierć mózgu i rodzina zmarłego za wszelką cenę nie zgadza się na pobranie narządów, albo nawet znajdziemy sprzeciw tej osoby w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, to my tych narządów nie pobierzemy. Ale nie zmieni to faktu, że pacjent bezwzględnie zostanie odłączony od aparatury - bo to jest już zmarły – mówi transplantolog.

I dodaje: – Dlatego to nie jest tak, jak ta pani mówi, że Centralny Rejestr Sprzeciwów „uratuje życie” tej osobie, bo jeżeli będzie stwierdzona śmierć mózgu, to i tak ta osoba zostanie odłączona od respiratora, bez względu na to, czy narządy będą pobierane, czy nie.

Pewne jest jednak, że - bez sprzeciwu - pobrane narządy uratują życie innych, jeszcze żyjących osób.

Obserwuj nas także na Google News

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]