Tomasz Kaczor, były wicemistrz świata w kanadyjkach: Medal olimpijski natychmiast zamieniłbym na worek krążków

- Myśl o końcu kariery pojawiła się już rok temu w momencie, kiedy straciłem szanse na awans na igrzyska w Tokio. Potem się jeszcze biłem z myślami, czy nie warto spróbować spełnić swoje największe marzenie w Paryżu, ale ostatecznie miesiąc temu stwierdziłem, że nie chcę mi się już po raz kolejny czegoś udowadniać - przyznał zawodnik, który z kajakami związany był przez 22 lata.

Zobacz też: Tomasz Kaczor chce więcej czasu poświęcić rodzinie

Według niego przez ostatni rok miał mieszane uczucia. - Fajnie zachowały się UM Poznania i PZKaj, przedłużając mi umowy stypendialne do końca minionego roku. Rozczarował mnie natomiast klub, który z dnia na dzień wypowiedział mi stypendium, choć wiem, że zarząd miał środki na to, by dalej finansować moje treningi i starty. Nie byłem tak do końca zaskoczony, bo tak samo kilka lat temu trener i wiceprezes Warty, Ryszard Oborski, postąpił z Eweliną Wojnarowską. W dodatku odbyło się to bez rozmowy, tylko za pośrednictwem pisma przesłanego pocztą - zauważył Tomasz Kaczor.

Jeden z najbardziej utytułowanych polskich kanadyjkarzy nie ukrywa, że czułbym się bardziej spełniony, gdyby miał w domu medal z igrzysk. - Kajakarstwo to nie piłka nożna. W nim liczą się nie bramki, punkty i wysokość kontraktów, tylko medale olimpijskie. Dlatego bez wahania wszystkie krążki i trofea zamieniłbym na jeden choćby brązowy medal z toru olimpijskiego - zakończył 32-latek.