Trzy po trzy Michał Wiraszko

Beneficjenci Splendoru
„Bóg Honor Mam Talent” Wyd. własne, 2013
Podoba mi się konsekwencja Beneficjentów. Właśnie wydają swój trzeci album, którego po raz kolejny nie sposób przypisać do jakiegokolwiek zjawiska, prądu czy mody w naszym kraju. Z drugiej strony, zmieniło się u nich bardzo dużo. Z projektu solowego, który w zamierzeniu był tylko studyjny, wyłonił się żywy skład i zamierza grać koncerty! Bardzo jestem ciekaw wykonania tej muzyki na żywo – nieludzko precyzyjnych i kwadratowych podkładów pod plastyczną i obrazową lirykę. Nawet jeśli słowa piosenek bywają tu zbyt dosłowne w swoich publicystycznych zapędach, to są wśród nich takie chwyty jak „twarze seryjnie wytwarzane”. Dla mnie najlepiej zobrazowane w słowach zjawisko globalizacji, do tego z podwójnym dnem! Zresztą jest tego więcej. Byłem też zaskoczony, jak trafnie ze swoim łódzkim tembrem wpisał się w te dźwięki Krzysiek Ostrowski z CKOD. Pomyślałem nawet, że chętnie posłuchałbym tak brzmiącej jego płyty solowej!

Trentemoller
„Lost” In My Room, 2013
Spodziewałem się, że Trentemoller jak zwykle parkietowe akrobacje ubierze w swoją wyobraźnię przestrzenną. Nie spodziewałem się jednak, że będzie to płyta tak różnorodna i wyważona! Zanim dostaniemy danie główne, w postaci zimnych jak nigdy tanecznych kompozycji, czeka nas stylowe i pełne naturalnych brzmień wprowadzenie. Anders Trentemoller zaprasza kobiece głosy z wyczuciem i świadomie. Każdy, z – ponad połowy na płycie – utworów z gościnnym udziałem, ma swoją rasę i jest wciągający. Istotne to tym bardziej, że cyfrowe pasaże mieszają się na „Lost” z transem The Doors i łatwo było popaść w niespójność lub bałagan. Nic z tych rzeczy. Nie ma w tych utworach dźwięków niepotrzebnych. W większości jest to album bardzo ciemny, analogowy i cichy. Na pewno więcej tu grozy niż karnawału. Tym bardziej cieszy, że w swojej ojczystej Danii, Trentemoller jest gwiazdą pierwszego formatu.

Hot Chip
„Dark & Stormy EP”
Domino, 2013
W oczekiwaniu na szósty album studyjny, który może się zbiec z piętnastoleciem zespołu, otrzymujemy pomniejsze rarytasy. Oprócz zespołowego „Dark & Stormy” jeden z filarów Hot Chip – Joe Goddard pokazał przecież niedawno swoje miniwydawnictwo „Taking Over”. Na przeczekanie dostajemy trzy premierowe utwory (z tytułowym singlem) i cztery remiksy z poprzedniego longpleja grupy – „In Our Heads”. Goście zaproszeni do zremiksowania utworów stanęli na wysokości zadania. Zarówno Sasha, Todd Terje i Major Lazer zachowali naturę Hot Chip, ubierając ją w swoje charakterystyczne brzmienia i kolory. Mam natomiast wrażenie, że zespół tęskni za czasami, kiedy to sypał hitami w stylu „Over and Over” albo „Boy From School”. Mimo iż zdarzały im się potem perełki takie jak „One Life Stand” a muzyka nie traciła na atrakcyjności, to na kolejny, światowy przebój musimy jeszcze poczekać. Ta epka na pewno umili nam to czekanie.