"Turyści" w Teatrze Nowym w Poznaniu: Recenzja spektaklu

Lena Frankiewicz w odautorskim komentarzu wyeksplikowała wszystko, co wyczytała w sztuce Magnusa Dahlströma. Szkoda tylko, że widz - wyjąwszy "sztucznie zainscenizowany raj" - tego nie zobaczył w teatrze.

CZYTAJ TEŻ:
78 BILETÓW DO TEATRU I FILHARMONII DO WYGRANIA

Bohaterowie wylądowali na egzotycznej wyspie, by odpocząć i zregenerować się. Nie wiadomo tylko, dlaczego od pierwszego momentu są w tym raju zagubieni i przerażeni. A gdzie euforia i zauroczenie? Oglądamy różne scenki, które sprawiają wrażenie wyrwanych z kontekstu. Aktorzy co jakiś czas wychodzą z roli i frontem do publiczności wygłaszają górnolotnie brzmiące banały: "nic nie jest naprawdę" lub "w zależności to, co na siebie założymy, określa kim jesteśmy" (cytuję z pamięci). Pomiędzy rozbierają się mniej lub bardziej i ciągle krzyczą.

Reżyserka napisała także o podskórnych rytuałach i gorączce tropikalnej, które są przyczyną lęków uczestników tych egzotycznych wakacji… Niestety, na widowni nie wyczułem i nie zobaczyłem w grze aktorów tropikalnej gorączki, która w miarę upływu czasu zaczęłaby chyba na nich działać. Cała dramaturgia oparta jest na jednej linii, co po kilkunastu minutach owocuje monotonią i nudą.

Pani reżyser chyba nie ustaliła z aktorami, kto kim jest w tej sztuce. Oni zaś, mając swój "aktorski kuferek" z chwytami, wyciągali z niego na chybił trafił, zamiast budować role. A Mariusz Zaniewski zapomniał, że teatr to nie serial i trzeba znać tekst na pamięć.

Teatr Nowy w Poznaniu, Magnus Dahlström "Turyści", przekład Dominika Górecka, reżyseria i oprac. muzyczne Lena Frankiewicz, scenografia kostiumy Melania Muras, choreografia Leszek Bzdyl, premiera prasowa 3 stycznia 2012 r.

Chcesz skontaktować się z autorem informacji? [email protected]