TYDZIEŃ BABY: Nerwowo przed świętami

- Jestem, jestem, już otwieram…

- Cholera, głucha baba czy co - dodał i jeszcze jako rozmowy zakończenie to brzydsze słowo też. I pod nosem fuczał jeszcze, gdy baba w drzwiach się pojawiła.

Ale szybko z wrażenia niemiłego się otrząsnęła, bo kurier ów prezenty przywiózł, co to je z braku czasu na bieganie po sklepach w internecie zamówiła.

Przyjaciółka jedna to też nerwowa do pracy przyszła, że mąż to do świąt taki obojętny stosunek raczej ma, że mało, iż do pomocy się nie kwapi, to marudzi jeszcze, że po co szykowania tyle. A przyjaciółka dwoi się i troi, bo w pracy zajęć też dużo akurat ma.

- Powiedziałam mu dzisiaj, że obiadu nie ugotowałam, niech sam sobie coś zrobi - wzburzona opowiadała. - A on, że poradzi sobie i jak spokojnie to powiedział! Pożaliłam się nawet sąsiadce, tak mnie zezłościł.

Po południu wyrzuty sumienia koleżankę naszły, że ona tu nadgodziny uskutecznia, a mąż głodny siedzi zapewne.

- Poradziłeś sobie? - głosem łagodnym już całkiem zapytała, gdy zadzwoniła.

- Tak, zupę gulaszową właśnie jem - radośnie odpowiedział.

- Z puszki? - współczująco kontynuowała, ale usłyszała:

- Nie, sąsiadka mi przyniosła…

Ale najbardziej nerwowo to inna koleżanka baby miała. Dwa miesiące raptem minęły, gdy portfel zgubiła albo ktoś jej ukradł może. Co się nabiegała celem wyrobienia dokumentów nowych! A tu przedświąteczne zakupy utratę kolejnego portfela ją kosztowały i telefonu komórkowego też.

- Tyle razy mówiłem, żebyś z tą otwartą torbą nie łaziła - mąż współczucia nie okazał żadnego, baba za to tak, bo jej też się zdarza. Poradziła też, co by koleżanka wszystko przed świętami zaczęła załatwiać przynajmniej, bo zaległości, z którymi w rok nowy się wejdzie, źle wróżą na kolejnych dwanaście miesięcy.

Rano koleżankę budzik obudził, w czym dziwnego nic by nie było, gdyby nie fakt, że to alarm z komórki utraconej był. W zdumienie popadła, bo torebka dzwoniła, co to z niej wszystko wyrzuciła dnia poprzedniego. No to po raz kolejny torbę opróżniła, ta dzwonić przestała, a po telefonie śladu nie było żadnego. I wtedy wzrok jej na rozdartą podszewkę padł. A gdy rękę w dziurę w torbie włożyła, na komórkę trafiła. Zaraz potem na portfel. Jeden najpierw, a potem drugi też…
Szczęśliwa bardzo do baby zadzwoniła. A baba radosną nowiną z dziadem się podzieliła.

- Bo wszystkie widać burdel taki w torebkach macie… - skomentował brzydko.

Zaraz baba telefon dyskretnie wyniosła, celem uprzedzenia koleżanki, co by mężowi swojemu o tym pierwszym portfelu nie opowiadała, bo marudził będzie jeszcze bardziej. Okularów nie zabrała, ale problemu nie było, bo funkcję oddzwaniania wybrała.
Ku zaskoczeniu jej głos męski się odezwał, co możliwości były dwie - albo baba źle oddzwania, albo mąż ów odebrał. Przedstawiła się baba grzecznie i… błysk inteligencji nagle miała.

- Z życzeniami dzwonię, wszystkiego najlepszego na święta…

- O…, o… dziękuję - głosu baba nadal poznać nie mogła, to i nie wiedziała czy z rozmówcą owym na ty, czy na pan jest. Na wypadek wszelki bezosobowo się więc zwracała:

- I dla rodziny całej też!

Czytaj też:

Zjadanie nalewki czyli idą święta
Konsekwencje bezstresowego życiaMiły prezent bez okazji