W poszukiwaniu światła

To naturalne, że nasz organizm zaczyna jesienią przestawiać swój biologiczny rytm. Zdecydowanie wchodzimy w okres roztrenowania. Osobiście wolę określenie „okres przejściowy”. Roztrenowanie polegające na zaniechaniu treningów nie jest niczym dobrym. Jeśli praca nam na to pozwala, trenujmy jeszcze za dnia. Potrzebujemy dziennego światła. Odcięcie od dziennego światła jest niebezpieczne. Nawet dobrze oświetlone pomieszczenie nie da nam nawet ułamka tej dawki luksów co nawet pochmurny dzień. W słoneczny dzień możemy liczyć na dawkę światła o natężeniu 100 tys. luksów, a w pomieszczeniu biurowym na … 500 luksów.

– Zimą biegam zawsze po pracy – zaznacza czterokrotny mistrz olimpijski w chodzie, maratończyk Robert Korzeniowski. – Rankiem organizm woli wypocząć. Taki jest rytm biologiczny i tak praktykuję od lat. Zwłaszcza teraz, gdy nie uprawiam już sportu wyczynowo. Bieganie po zmroku, zwłaszcza, jeśli leży śnieg, ma swój niepowtarzalny klimat.

Jeśli możemy wyjść na trening wczesnym przedpołudniem, około godz. 10-12, to jesteśmy szczęściarzami. Do tego czasu nasz organizm rozbudzi się, a temperatura na dworze wzrośnie o kilka kresek. Coraz częściej, wielu biegaczy wykorzystuje okienko na lunch, jako porę do treningu. W wielu krajach to częsta praktyka. W porze obiadowej spotkamy wielu biegaczy w miejskich parkach. W ciągu tygodnia musimy liczyć się z tym, że będziemy skazani na samotne treningi. Trudno zgrać terminy z innymi biegaczami. W sobotę i w niedzielę możemy się umówić na trening w grupie.

Nie upierajmy się, by trenować na tych samych trasach, co latem. Bieganie na otwartej powierzchni, wokół jezior może dać się we znaki! Silny wiatr nieźle nas zmrozi i raczej nie zachęci do kolejnych treningów. Wybierajmy leśne dukty, parkowe alejki. Trenujmy na trasach, których nie wybieraliśmy latem, by nie wybijać się z tempa i nie kręcić małych pętli. Teraz możemy sobie poeksperymentować do woli.