Warta Poznań ma za sobą rok, który zapisze się w historii klubu. Podsumowujemy 12 miesięcy w wykonaniu zawodników Piotra Tworka

Głównym celem dla Warty Poznań na 2020 rok był awans do PKO Ekstraklasy. Stał on się realny, kiedy na koniec 2019 roku Zieloni zaskoczyli wszystkich i po 20 meczach mieli 40 punktów na koncie, liderując na zapleczu ekstraklasy. Jednak znowu potwierdziła się teoria, że kto na zimę prowadzi, wiosną ma sporo problemów. W ostatnich czterech sezonach Fortuna 1. Ligi tylko Raków Częstochowa, będący na pierwszym miejscu w tabeli na koniec 2018 roku, zdołał utrzymać lokatę w pierwszej dwójce. Warcie to się nie udało, ale zajęła 3. miejsce w lidze.

To miejsce było o tyle istotne, że oznaczało możliwość gry półfinału i finału baraży u siebie. Ostatni tydzień lipca był zatem tygodniem prawdy. Najpierw do Grodziska Wlkp. przyjechała Termalika Bruk-Bet Nieciecza, która w tym roku zrobiła ogromny progres. Po ciężkim meczu Zieloni wygrali 1:0 przy pomocy VAR-u, który pierwszy raz pojawił się na pierwszoligowych boiskach. Właściwie mecz z ekipą Mariusza Lewandowskiego (teraz zdecydowany pretendent do awansu do ekstraklasy) od początku wydawał się kluczowy. Warta i Termalika na papierze były najmocniejsze w tamtym momencie i głoszono teorię, że kto wygra ten półfinał, awansuje do PKO Ekstraklasy. I tak właśnie było, bo 31 lipca przyjechał Radomiak i ta data zapisała się w historii klubu z Drogi Dębińskiej. Znowu pomógł VAR i po dwóch jedenastkach pewnie wykonywanych przez Kupczaka, Zieloni po ćwierć wieku wrócili na najwyższy szczebel rozgrywkowy w Polsce, a Poznań zyskał kolejny klub w ekstraklasie.

31 lipca było wielkie świętowanie, ale władze Warty już następnego dnia rano usiadły i planowały kadrę na nowy sezon. To była słuszna decyzja, bo nie było czasu, a Warta była w jednej z najdziwniejszych sytuacji w historii z powodu pandemicznego sezonu. Zieloni grali ostatniego dnia lipca, 10 sierpnia wrócili do treningów, a sześć dni później już wychodzili na swój pierwszy oficjalny mecz. Piotr Tworek nie miał czasu rozegrać nawet sparingu przed sezonem, co w normalnych warunkach jest nie do pomyślenia. Między meczem barażowym a premierowym spotkaniem w PKO Ekstraklasie minęło tylko 23 dni, ale Zieloni dali radę.

Warta wywalczyła awans i poszła inną drogą niż Stal Mielec czy Podbeskidzie. Władze klubu i Piotr Tworek zdali sobie sprawę, że w PKO Ekstraklasie trzeba grać inaczej i potrzeba więcej jakości. Do Zielonych dołączyło aż 9 zawodników, z czego tacy piłkarze jak Jan Grzesik, Matusz Kuzimski, Daniel Bielica czy Robert Ivanov byli wzmocnieniami. Niestety, resztę ciężko ocenić pozytywnie, ale ciężar gry w ekstraklasie unieśli liderzy, którzy byli nimi także poziom niżej. Świetny początek sezonu, jak i całą rundę, zaliczyli m.in. Bartosz Kieliba, Adrian Lis, Łukasz Trałka czy Mateusz Kupczak, a w końcówce przebudził się Jakóbowski. Były też dość bolesne pożegnania po awansie, jak np. Łukasza Spławskiego, który w końcówce poprzedniego sezonu był pierwszym wyborem w ataku. Z kolei najgłośniej było o odejściu Michała Grobelnego, do którego sam Tworek mówił, że Michał "wywalczył sobie ten awans", a ostatecznie został pożegnany.

Zobacz też: Warta zagra z obrońcą tytułu w kolejnej fazie Fortuna Pucharu Polski!

Warta Poznań po 14 meczach zajmuje 14. miejsce i jest najlepszym z beniaminków. W dodatku trenerzy pozostałych dwóch stracili już posady a Piotr Tworek nie musi się bać o pracę. Co ważne, Zieloni w większości meczach dorównywali poziomem i ani razu się nie skompromitowali, w przeciwieństwie do Stali i Podbeskidzia. Mieli pomysł i próbowali wykorzystywać swoje najmocniejsze strony. Jedynie w meczu z Legią po 30 minutach można było się rozejść.

W ostatnich czterech spotkaniach Zielonym zabrakło już pary, ale to był efekt wielu problemów w sezonie - wąskiej kadry, koronawirusa, który podczas rundy trapił drużynę, oraz nietrafionych transferów czy rozczarowania postawą niektórych zawodników. Dobrze, że granie w 2020 roku dla Zielonych się zakończyło, bo momentami wyglądało to tak, że gdyby były jeszcze do rozegrania ze trzy mecze, to wszystkie Warta by przegrała.

Czytaj też: Mateusz Kuzimski: z magazynu warzyw w Anglii do strzelca ekstraklasy

Wielkie gratulacje za ten rok należą się Piotrowi Tworkowi i jego sztabowi szkoleniowemu. To, w jakich warunkach musieli pracować i z jakim materiałem kadrowym, to osiągnięty wynik jest zdecydowanie ponad stan. W tym roku z ligi spada tylko jedna drużyna, co jest wielką szansą dla Warty, ale wielu ekspertów skazywało Zielonych na zostanie czerwoną latarnią ligi. W końcu na zapleczu Warta awansowała po barażach, gra poza swoim obiektem, a dodatkowo ma najmniejsze możliwości budżetowe i kadrowe.

Brawa należą się także wspomnianym liderom na boisku, bo każda formacja takiego miała. Wysoką formę potwierdził Lis, pozytywnie zaskoczył Bielica, a po Trałce czy Kupczaku nie było widać dużej różnicy w zmianie ligi. Na wyższy poziom wskoczyli też Kieliba czy Ławniczak, co pozwoliło utrzymać w ryzach defensywę Warty, która jest główną siłą ekipy Tworka.

Dla kogo rózga?
Jest zdecydowanie kilka nazwisk, które rozczarowało w całym 2020 roku, a szczególnie w ekstraklasie. Na pierwsze miejsca wysuwają się Robert Janicki, Gracjan Jaroch czy Mariusz Rybicki. W pierwszej lidze robili różnicę, ale poziom wyżej się zagubili. Dodatkowo w 2020 roku więcej transferów nie wypaliło niż wypaliło.

Zima 2020 to kompletna klapa - Danielewicz, Stępiński, Szczepaniak czy Apolinarski. Ten ostatni jeszcze się wybronił (młodzieżowiec, wychowanek), ale reszty już nie ma w klubie (Szczepaniak teoretycznie jeszcze jest, ale to już kwestia czasu). Latem sprowadzono jeszcze m.in. Handzlika (3 mecze w ekstraklasie), Kopczyński (kontuzja, bez meczu), Spychała (lepiej jakby w ogóle nie wychodził, bo więcej było przez niego problemów niż pożytku), a Rodriguez czy Czyżycki to na dzisiaj kompletne rozczarowania. Argumentem latem jest brak czasu, ale teraz już nie ma miejsca na błędy. Nadchodzące okienko będzie dla Warty i Roberta Grafa kluczowe, żeby utrzymać klub. Nie mówiąc o braku odpowiedniej liczby młodzieżowców, przez co na ławce musiał przez cztery mecze siedzieć Adrian Lis.

Wartę od strefy spadkowej dzielą obecnie cztery punkty i o utrzymanie wiosną będzie bardzo ciężko. Obaj główni rywale wymienili trenerów i u rywali jest wielka mobilizacja przed wiosną, żeby nie być tym jedynym spadkowiczem. W Warcie zapewne najbardziej żałują tych feralnych końcówek (jak i w całym Poznaniu), bo tych punktów i dobrych humorów mogło być jeszcze więcej.

Zieloni mają szczęście, bo udało się awansować do PKO Ekstraklasy w sezonie, gdzie spada tylko jedna ekipa. To niebywała szansa, by zostać w elicie na dłużej, a co najważniejsze korzystać ze wszystkich benefitów z tym związanych, głównie finansowych. Dodatkowo Zieloni osiągnęli największy sukces od lat w Fortuna Pucharze Polski, gdzie awansowali do 1/8 finału i zagrają z Cracovią.

Czytaj też: Warta Poznań nie dostanie pieniędzy na modernizację stadionu przy Drodze Dębińskiej. Rządowy Fundusz Inwestycji Lokalnych pominął drużynę

Tego szczęścia zabrakło w grudniu i nie mówimy tu o samej boiskowej postawie. Władze klubu z pomocą byłego już wojewody wielkopolskiego Łukasza Mikołajczyka wnioskowały o dofinansowanie 38 milionami złotych modernizację stadionu i obiektów przy Drodze Dębińskiej z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych. Niestety, Zieloni nie dostali ani grosza (zresztą jak żaden projekt w Poznaniu) i zrobił się duży problem. Raz, że to miały być kluczowe pieniądze do powrotu Warty do Poznania, a dwa, to PZPN niechętnie patrzy na kluby, które więcej niż jeden sezon chcą grać w ekstraklasie bez swojego obiektu.

Zobacz też:

Przy tym, jakie Warta ma warunki i możliwości, to zrobiła wynik zdecydowanie ponad stan. Wielkie brawa za charakter dla całego klubu i oby 2021 rok był jeszcze lepszy niż ten mijający. Kluczem do takiej oceny będzie utrzymanie w lidze, postęp prac przy infrastrukturze przy Drodze Dębińskiej oraz rozwój klubu na płaszczyźnie sportowej i marketingowej.

Zobacz też: