Zbędne kilogramy gubić trzeba stopniowo - tłumaczą specjaliści. Zobacz ich rady!

Dietetycy i psychologowie przekonują, że nie ma cudownej diety. Odchudzanie jest procesem długo-trwałym. Aby zrzucić zbędne kilogramy, trzeba się więc wykazać cierpliwością. Zrzucenie kilku kilogramów w ciągu tygodnia prędzej czy później odbije się na naszym zdrowiu.

ZOBACZ:
BEYONCE CHCE BYĆ NORMALNĄ KOBIETĄ

Polacy najczęściej odchudzają się na własną rękę. Stosują roz-maite diety (patrz rozmowa niżej) i unikają konsultacji u dietetyków. Tymczasem okazuje się, że jeśli kolejne próby odchudzania kończą się niepowodzeniem, a nasza waga ciągle wzrasta, to bardzo prawdopodobne jest to, iż za problemy z kilogramami odpowiada nasza psychika.

Cudowna dieta nie istnieje. Wiele pań marzy o niej, ale jej nie ma!

Jednym z częstszych problemów przyczyniających się do wystąpienia nadwagi jest zaburzenie samoregulacji. Utrata kontroli nad jedzeniem, dotyczy większości osób borykających się z nadmierną wagą.

- Zaczynamy nieustannie myśleć o tym, co jemy i w jakich ilościach. Im bardziej próbujemy o tym zapomnieć, tym większą odczuwamy potrzebę spożycia posiłku - tłumaczy Magdalena Kanclerska, dietetyk, ekspert z Naturhouse. - Odzyskaniu samokontroli pomocne jest częste mówienie o własnych przemyśleniach i emocjach - dodaje.

Psychologiczną przyczyną nadwagi może być również zaburzenie postrzegania własnej osoby. Niska samoocena powoduje, że popadamy w zły nastrój i chętniej sięgamy do lodówki. Zamiast poprawy humoru pojawiają się jednak wyrzuty sumienia i chęć pozbycia się zbędnych kilogramów, co w konsekwencji prowadzi do obsesyjnego wręcz myślenia o jedzeniu.

Równie silną barierą bywa stres. Dla wielu osób okres wzmożonej pracy pod presją czasu, stany napięcia i konflikty są bodźcami do sięgania po np. słodkie przekąski. Pamiętajmy, że nie ma nic złego w sporadycznym podjadaniu łakoci, ale tylko jeśli jest to kontrolowana decyzja. W przeciwnym wypadku, jeśli staje się to nieodłącznym zwyczajem, może okazać się niebezpieczeństwem prowadzącym do otyłości.

Nasza psychika odgrywa znaczącą rolę w chwili, kiedy zdecydujemy się już rozpocząć kurację odchudzającą. W niemałym stopniu to właśnie od niej zależy, czy wyznaczony cel zostanie osiągnięty. Podczas diety niezwykle ważna jest odpowiednia motywacja i nastawienie. Zanim zatem rozpoczniemy odchudzanie, warto odpowiedzieć sobie na pytanie - dlaczego chcemy zrzucić kilogramy.

- Nie zakładajmy na początku, że uda nam się w krótkim czasie mocno schudnąć. Lepiej wyznaczyć sobie realny cel (np. 4-5 kilogramów), by móc do niego dążyć małymi krokami i motywować się każdym sukcesem - stwierdza M. Kanclerska.

Co roku wzrasta liczba osób cierpiących z powodu zaburzeń odżywiania różnego typu. Wiele z nich nie zdaje sobie w ogóle sprawy z powagi sytuacji, nie znajdując przy tym zrozumienia wśród swoich bliskich.
Szacunkowo zakłada się, że anoreksja dotyka około 1 procent ludzi na świecie, bulimia 1-3 procent, zaś kompulsywne jedzenie około 4 procent kobiet. Problem ten dotyka przede wszystkim osoby w wieku dojrzewania lub wkraczające w życie dorosłe. Dotyczy on zarówno kobiet, jak i mężczyzn.

- Wielu mężczyzn ma obawy, aby zgłosić się do lekarza - zauważa Anna Karny, specjalista od zaburzeń odżywiania z Ośrodka Polana - między innymi dlatego, że anoreksja czy bulimia powszechnie uznawana jest za chorobę typowo kobiecą.

Tymczasem zaburzenie to nie ma nic wspólnego z płcią, a wyłącznie z psychiką. Faktycznie kobiety znacznie częściej zapadają na tę chorobę, ale jest to podyktowane głównie wymogami kulturowymi, które są im stawiane. Warto o tym pamiętać.

Osoby, u których diagnozuje się zaburzenia odżywiania, cechują się niedojrzałością emocjonalną, mają trudność w radzeniu sobie z emocjami, napięciami i stresem. Problem z jedzeniem jest zewnętrznym objawem. Niejedzenie, nadmierne spożycie czy też zmuszanie siebie do wymiotowania wpływa uspokajająco, daje poczucie kontroli nad życiem. O ile w anoreksji efekty choroby są widoczne, o tyle w bulimii czy kompulsywnym objadaniu się mogą nie rzucać się w oczy. Choroby te prowadzą do skrajnego wyniszczenia organizmu. Warto też pamiętać, że często towarzyszy im depresja, która może wiązać się z myślami samobójczymi.