Zmarł Włodzimierz Odojewski pisarz i emigrant

Urodził się 14 czerwca 1930 roku w Poznaniu. W latach 1949-51 pracował w redakcji „Gazety Poznańskiej”, a w latach 1956-59 był zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Zachodniego”. Studiował ekonomię i socjologię.

Okupację częściowo spędził w Kłecku, które pojawiało się później w jego twórczości. Debiutował w 1951 powieścią „Wyspa Ocalenia”, która najpierw została zaprezentowana na antenie Polskiego Radia, a dopiero w roku 1966 ukazała się drukiem. Od 1960 roku Włodzimierz Odojewski mieszkał w Warszawie. Był m.in. kierownikiem Studia Współczesnego Teatru Polskego Radia. Pracę utracił w 1968 po Wydarzeniach Marcowych. W 1971 wyjechał z Polski. Najpierw na stypendium Pen Clubu do Francji, a potem do Niemiec na stypendium Uniwersytetu Sztuki w Berlinie. Gdy Jan Nowak-Jeziorański zaproponował mu funkcję szefa Działu Kulturalno-Literackiego Radia Wolna Europa wybrał los emigranta. Najbardziej znaną jego powieścią była wydana w 1973 roku w Paryżu, a wcześniej odrzucona przez „Czytelnik” „Zasypie wszystko zawieje”. Ukazywała losy dwóch kuzynów - polskiego dziedzica, który zaciągnął się do partyzantki oraz młodego dowódcy ukraińskiego oddziału partyzanckiego.

Włodzimierz Odojewski był laureatem wielu nagród. Otrzymał m.in. w rok 1951 Nagrodę im. Tadeusza Borowskiego, a w roku 1966 Nagrodę im. Kościelskich. W 1973 uhonorowano go Nagrodą Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie , a w 1974 Nagrodą im. Jurzykowskiego. W roku 200 za powieść „Oksana”nominowano go do Nagrody Nike a rok później za tę powieść oraz za zbiór opowiadań „Jedźmy wracajmy” otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego. Od lutego 1964 do stycznia 1965 Włodzimierz Odojewski był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa znanym pod kryptonimami W, WOd i W. Pisze o tym Joanna Siedlecka w wydanej w roku 2008 książce „Kryptonim liryka. Bezpieka wobec literatów”.