Tydzień Baby: Podejrzenia, czyli jak kłamią faceci

Poszło o to, że pod pretekstem natłoku pracy nagłego, mąż coraz później z pracy wraca, bywa, że i o dwudziestej. I tak dzień w dzień.

- E, zazdrość ma wielkie oczy – myśl taką baba wygłosiła. - A tamto kłamstwo to niegroźne było, zabawne nawet. Sama się śmiałaś…

Kolega w delegację pojechał, gdzie po dniu obowiązków na kolację biznesową się udał.

– Nie pij tylko za dużo – żona, co zadzwoniła akurat, ostrzegła. – Bo jeszcze jutro na pociąg nie wstaniesz.

– Jakie tam picie, pięć osób nas jest, a trzecią butelkę wina pijemy – mąż uspokoił.

Dnia następnego przyjaciółka na wypadek wszelki zadzwoniła. A gdy zaspany głos jej odpowiedział, skwitowała:

– A nie mówiłam, nieźle balowaliście widać! Jak nic się upiłeś.

– No co ty – mąż się tłumaczył. - Jak mogłem się upić, skoro w pięć osób dwie butelki wina raptem wzięliśmy…

Teraz jednak sytuacja przyjaciółce groźniejsza znacznie się wydała. Przez asystentkę ową.

– Przecież on zawsze pracy dużo miał, a do domu wracał i tu nad komputerem siedział – wyjaśniła. - Detektywa może najmę, albo co? - zamyśliła się na moment.

Baba rozsądek zdrowy zachowała i na szczęście wytłumaczyć się przyjaciółce dało, że lepiej jak szczerze z mężem porozmawia.

– Już ja go do muru przyprę… - koleżanka złowieszczo obwieściła, a gdy mąż wrócił zaraz pytając niby, napadła:

– Gdzie byłeś do tej pory?

– W pracy – odpowiedź spokojna padła.

– Do dwudziestej?! – na pytanie takie podejrzany skinieniem głowy odpowiedział jedynie.

- Wiem, że coś się dzieje, nie dam się tak spławić – żona nie ustępowała. – Powiedz, czy jest tam coś, czego w domu ci brakuje…

Nie zdążyła dodać, że asystentkę na myśli ma, bo przerwał jej, że i owszem, tak. I dodał: - Klimatyzacja...