ESKULAP 2015: już sam uśmiech pielęgniarki sprawia, że pacjent czuje się lepiej!

Dziś kolejna plebiscytowa 10. – nominowane w kategorii Pielęgniarka.

Zofia Pujan (SMS o treści PIE.9) w zawodzie pielęgniarki pracuje około 40 lat i większość z nich jako pielęgniarka środo-wiskowo-rodzinna. W swej pracy najbardziej ceni sobie bezpośredni kontakt z pacjentem oraz jego rodziną i możliwość niesienia realnej pomocy osobom, które jej potrzebują.

Lucyna Szczucińska (SMS o treści PIE.8) jest pielęgniarką od 41 lat, najpierw w szpitalu klinicznym na oddziale urologicznym, a od ponad 20 lat w podstawowej opiece zdrowotnej. Ma wykształcenie wyższe i specjalizację z pielęgniarstwa środowiskowego. Od 16 lat kieruje pielęgniarskim ośrodkiem mającym pod opieką około 9 tys. pozna-niaków. – W warunkach domowych są większe możliwości niż w szpitalu, by być jednocześnie pielęgniarką wykonującą zabiegi zlecone przez lekarza i doradcą w sprawach związanych z zachowaniem zdrowia czy przezwyciężeniem choroby. Ważne jest, by umieć słuchać drugiego człowieka i starać się mu pomóc, stąd często pielęgniarka rodzinna staje się dla pacjenta kimś bliskim – mówi.

ZOBACZ WYNIKI I GŁOSUJ

Teresa Andrzejewska (SMS o treści PIE.14) pracuje w Ple-szewskim Centrum Medycznym od 20 lat, na oddziale onkologii oraz w poradni hematologicznej. Po maturze podjęła naukę w Studium Medycznym w Poznaniu. Nie wyobraża sobie, by mogła dziś znajdować się w innym miejscu. – Bałam się, bo oddział onkologiczny jest trudny i szczególny, ale nie żałuję – mówi. – Samo „dziękuję” usłyszane od pacjenta to największa nagroda. Gdy zaś pacjent opuszcza oddział zdrowy, wszyscy cieszymy się razem z nim. Znamy swoich pacjentów, ich rodziny i troski, bo przecież często tu wracają, bo podawanie chemii trwa minimum pół roku.

Jolanta Bogacz (SMS o treści PIE.13) z Pleszewskim Centrum Medycznym związana jest od 30 lat, obecnie pracuje w poradni kardiologicznej. Zawodem pielęgniarki zafascynowana była od dziecka. Robiła opatrunki lalkom i podziwiała pracę pielęgniarki szkolnej. W 1985 r. skończyła Liceum Medyczne w Ostrowie Wlkp. i od tego czasu pracuje w pleszewskim szpitalu. – Musimy być stanowcze w swojej pracy, ale i wrażliwe na cudzą krzywdę. Pacjenci wymagają kontaktu, chcą, by im wszystko tłumaczyć, bo wtedy czują się bezpieczniej. To my czuwamy nad pacjentami, gdy coś się dzieje, to my najpierw się pojawiamy, a dopiero później wzywamy lekarza – mówi pani Jolanta.

Anna Małkowska (SMS o treści PIE.3) od 16 lat jest pielęgniarką środowiskową. – Prowadzę własną działalność w Wągrowcu. Lubię swoją pracę i nie zamieniłabym jej na żadną inną. Bycie pielęgniarką to powołanie. To trzeba czuć – mówi. Pani Anna cieszy się bardzo dobrą opinią wśród swoich pacjentów. Jak mówią, nie ma drugiej tak delikatnej pielęgniarki. Strzykawka w jej rękach wcale nie wygląda groźnie.

Urszula Szymska (SMS o treści PIE.4) od 25 lat pracuje na oddziale chorób wewnętrznych i kardiologii szpitala w Gnieźnie. Od 8 lat jest pielęgniarką oddziałową. Skończyła liceum medyczne, a potem Uniwersytet Medyczny w Poznaniu. – Lubię ten zawód. Spełniam się w nim. Kocham to, co robię. Prawdę mówiąc, mało kto wytrwa w tym zawodzie przed dłuższy czas, jeżeli to zajęcie nie będzie dla niego prawdziwą pasją – mówi. Choć na oddziale jest szefową, nie jest postrachem dla podwładnych. – Zawsze staram się być pogodna, nawet pomimo tego, że czasem mam nieco gorszy dzień. Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej.
Magdalena Knopińska (SMS o treści PIE.19) pracuje w przychodni Puls-Med w Chodzieży. Ze służbą zdrowia jest związana od 27 lat. Choć przyznaje, że praca pielęgniarki wymaga wielu wyrzeczeń, nie wyobraża sobie bez niej życia. Zawsze lubiła pomagać innym. Największą satysfakcję daje jej bezpośredni kontakt z pacjentami. W przychodni m.in. obsługuje poradnię chirurgiczną i laryngologiczną. Wspólnie z koleżanką prowadzi również własną firmę, świadczącą usługi pielęgniarskie i opiekuńcze. – Bywa stresująco, bo ciąży na nas spora odpowiedzialność, ale kocham robić to, co robię – mówi.

Katarzyna Pasierbek (SMS o treści PIE.16) jest pielęgniarką oddziałową na Oddziale Chorób Płuc I w chodzieskim szpitalu Wielkopolskiego Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii. Choć jej praca polega w dużej mierze na zarządzaniu, dba o to, by mieć regularny kontakt z pacjentami. Mówi, że nic nie daje jej większej satysfakcji, niż rozmowy z chorymi i skuteczne namówienie ich do rzucenia palenia. – Cieszy mnie, że świadomość ludzi się zmienia i że mamy obecnie modę na niepalenie. Biały fartuch nosi już od 25 lat i cały ten czas przepracowała w tym samym szpitalu.

Beata Szutta (SMS o treści PIE.17) pracuje jako pielęgniarka oddziałowa na oddziale neo-natologii SP ZOZ Wolsztyn. – To bardzo miła, kompetentna i ogromnie przyjazna osoba – mówią o niej pacjenci. Każda mama i każdy tata uzyska od niej pomoc, fachową wiedzę i cenne wskazówki. Ciągle podnosi swoje kwalifikacje, uczestniczy w szkoleniach, różnych konferencjach. Niedawno uzyskała drugi tytuł specjalisty z zakresu pielęgniarstwa neonatologicz-nego, a ma już tytuł specjalisty z zakresu pediatrii.

ZOBACZ WYNIKI I GŁOSUJ

Arleta Kaczmarek (SMS o treści PIE.6) wybrała pielęgniarstwo, bo zawód ten zawsze kojarzył jej się z ofiarną pomocą niesioną drugiemu człowiekowi. Ukończyła liceum medyczne w Kaliszu. W 1992 r. związała się z szamotulską lecznicą, gdzie przez 16 kolejnych lat pracowała w izbie przyjęć. W tym czasie uzyskała tytuł magistra pielęgniarstwa z organizacji zarządzania. Obecnie pełni funkcję inspektora ds. procedur medycznych w szamotulskim szpitalu. Jest także zastępcą Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej w Okręgowej Izbie Pielęgniarek i Położnych oraz nauczycielem zawodu.

Współpraca (oddziały regionalne „Głosu”)