Karol Marcinkowski to lekarz, społecznik, inicjator budowy hotelu Bazar

Każdy poznaniak - ale też Wielkopolanin - niemal codziennie ma do czynienia z Karolem Marcinkowskim albo o nim słyszy. W jaki sposób i jak jest to możliwe? W stolicy Wielkopolski i w województwie jest mnóstwo szkół, parków, ulic, alei czy instytucji nazwanych imieniem jednej z najwybitniejszych osobowości Poznania. To między innymi: Pierwsze Liceum Ogólnokształcące i Gimnazjum Dwujęzyczne, aleje w Poznaniu, Uniwersytet Medyczny czy zabytkowy park zlokalizowany przy alei Niepodległości i ul. Towarowej. Ale też instytucje spoza Poznania oddają hołd Marcinkowskiemu. To: Zespół Szkół Medycznych w Koninie, Zespół Szkół w Ludomach, szpital w Gostyniu i park w Ostrowie czy plac w Rogoźnie.

"Marcinek" i uniwersytet - młodość i edukacja Karola z Poznania
Karol Marcinkowski urodził się 20 czerwca 1800 roku w Poznaniu. Kiedy skończył 17 lat, zdał maturę w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Potem wyjechał do Berlina, żeby studiować medycynę. W okresie studiów należał do tajnej organizacji "Polonia". Kiedy organizacja została wykryta, młodzieńca aresztowano i skazano na karę więzienia. Odbył ją w latach od 1822 do 1823 roku w twierdzy Wisłoujście. Po zwolnieniu zakończył studia z doktoratem medycyny.

Szpital i szkoła medyczna - Karol Marcinkowski staje się lekarzem i pomaga
Dwudziestoparoletni Marcinkowski powrócił do Poznania, gdzie pracował jednocześnie w szpitalu miejskim i prowadził prywatną praktykę jako chirurg i ginekolog.

Karol Marcinkiewicz w okresie studiów należał do tajnej organizacji "Polonia"

Był grudzień 1830 roku, kiedy udał się do Warszawy, żeby walczyć w powstaniu listopadowym. Najpierw służył w kawalerii, ale po krótkim czasie został lekarzem sztabowym. Potem trafił do oddziału dowodzonego przez gen. Dezyderego Chłapow-skiego, który został wysłany na Litwę. Za udział w walkach został odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Po kapitulacji został internowany w Prusach Wschodnich, gdzie jego wiedza medyczna przydała się do zwalczania epidemii cholery w Kłajpedzie. Stamtąd Marcinkowski uciekł na zachód, najpierw do Wielkiej Brytanii, a później do Francji.

Podczas tego pobytu spotykał się zarówno z popowstańczą emigracją, jak i tamtejszymi środowiskami medycznymi, dzięki którym pogłębił wiedzę, a jednocześnie zbudował swój autorytet w dziedzinie walki z cholerą. Czego dowodem był przyznany mu złoty medal za rozprawę o cholerze. Nagroda pochodziła od Francuskiej Akademii Nauk.

Aleje Marcinkowskiego, park i plac - Karol Marcinkowski bohaterem
Marcinkowski w 1834 roku zdecydował się wrócić do kraju, ale po przekroczeniu granicy Prus został aresztowany i skazany na pobyt w twierdzy w Świdnicy za udział w powstaniu.

Zwolniono go dopiero w 1837 w wyniku starań mieszkańców i władz Poznania, w którym wybuchła wówczas epidemia cholery. Od tego momentu, oprócz praktyki lekarskiej i działalności filantropijnej (ubogich leczył bezpłatnie, często sam kupując im leki), zaangażował się w pracę na rzecz społeczeństwa. Do najbardziej znanych jego działań należy inicjatywa powołania Spółki Akcyjnej Bazar w 1838 czy założenie Poznańskiego Towarzystwa Pomocy Naukowej w 1841 roku.

Zmarł 6 listopada 1846 w Dąbrówce Ludomskiej. Pochowano go na nieistniejącym już cmentarzu świętomarcińskim, skąd po likwidacji nekropolii jego doczesne szczątki trafiły do kościoła św. Wojciecha w Poznaniu.

Karol Marcinkowski to lekarz, społecznik, inicjator budowy hotelu Bazar