Lech Poznań czwarty raz psuje kibicom majówkę. Ale Kolejorz jeszcze nie stracił szans na mistrzostwo

Martwi nie tylko wynik, ale też styl w jakim Lech poniósł klęskę 2:4. Do meczu z Górnikiem wiele pochwał zbierała obrona Kolejorza. W sobotę zabrakło Roberta Gumnego i zamiast monolitu, byłam ona dziurawa jak szwajcarski ementaler. Trener Nenad Bjelica mógł postawić na wariant jaki zastosował w Krakowie. Z trójką środkowych i dwoma wahadłami. Wybrał klasyczny z czwórką obrońców i Mario Situmem na prawej obronie i jego rodak zawalił dwa gole. Kolejny słaby mecz zaliczyli Nikola Vujadinović oraz Wo-łodymyr Kostewycz. Po tym co Piotr Tomasik pokazał w Krakowie, pomijanie go zakrawa na sabotaż.

- W drugiej połowie graliśmy bardziej sercem niż głową - stwierdził szkoleniowiec, ale czy chłodnej głowy nie zabrakło przede wszystkim właśnie jemu? Ogłoszenie ciszy medialnej, zaklęcia o koncentracji, powoduje, że lechitom brakuje luzu są dziwnie spięci i na tle bezkompromisowo grającej zabrzańskiej młodzieży, byli wolniejsi, mało kreatywni i chaotyczni. Wahania formy Kolejorza są zdumiewające. Raz potrafi zagrać efektywnie, a po tygodniu wszystkie pochwały można wsadzić do szuflady.

Postawa Górnika natomiast mogła się podobać. Nie było w niej kalkulacji, trener Brosz postawił na otwartą grę, a jednocześnie zneutralizował wszystkie atuty poznaniaków.

OBEJRZYJ TAKŻE: Lech Poznań potrzebuje psychologa?

POLECAMY: